Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wiele razy oglądałam film pt. „Miasto cienia” z 2008r., po tylu latach nadal podoba mi się jego klimat, specyfikę i nietypową przygodę, i czuję też pewien sentyment. Jest adaptacją „Miasta Żaru” i stwierdziłam, że warto by było zapoznać się z jego pierwozorem. Książka ta, jest pierwszą częścią tetralogii „Kronik Żaru”, którą wydano w 2003r., ale w Polsce dopiero pojawiła się w 2019r. Adaptacja ma kilka wspólnych elementów z oryginałem, ale uważam że każde z nich jest inne i nie uważam by któraś z nich była gorsza. Lektura jest przeznaczona dla młodszej młodzieży i zawiera charakter edukacyjny, ponieważ występuje wiele fragmentów elegancko ujętych, w krótki i treściwy sposób, skłaniających do refleksji, także ukazując wyraźnie związek między przyczyną a skutkiem. Podziwiam, że nie zostały napisane w sposób nachalny, tylko wprowadzono je w bardzo odpowiednich momentach. Pomimo że jest trzecioosobowa narracja, to jednak dokładnie śledzi się odczucia i myśli głównych postaci, bardziej Liny niż Doona. Zresztą lepiej, że o wiele bardziej śledziło się losy dziewczyny niż chłopaka, bo on był drażniąco pyszny. Postacie drugoplanowe też zostały dobrze nakreślone i wplecione w fabułę, przez co ogólny obraz jaki wyłaniał się bardzo mi się podobał. Jest spójność, świetnie przedstawiono ludzkie zachowania oraz zostały jasno określone granice czynienia dobra i zła. Fabuła przedstawia świat postapokaliptyczny, ale w taki nietypowy sposób przez co tak jak zakochałam się w filmie, tak i zakochałam w książce. Cieszę się, że poczułam tamtejszą atmosferę gdzie miasto jest skąpane światłem żarówek, latarni i reflektorów pozwalających żyć i funkcjonować, natomiast brak elektryczności i pojawiający się po nim najgłębszy mrok, zdradza bezsilność i kruchość życia człowieka. Także cały czas wyczuwa się, że wszystko jest bardzo stare, z wypłowiałymi kolorami, ale niezmordowanie się z tego korzysta, naprawia, a przede wszystkim nie wybrzydza. Podobało mi się, że książka daje przykład, że warto docenić to, co się ma, zresztą jak przedstawiono, jutro jest każdemu nieznane, co też tyczy się życia realnego, nigdy nie wiadomo jak bardzo życie może się zmienić ani kiedy. Natomiast zawsze żyje się w społeczeństwie w którym dobrze by było mieć dobre relacje aby w razie czego mieć w kimś wsparcie, tak jak robiła to Lina. Występuje element przygody i tajemnicy, ale zostały rozłożone w czasie, w międzyczasie ciagle coś zwracało uwagę, natomiast gdy już się działo umożliwiło by nad tym dobrze się skupić. Reasumując jest to lektura dla młodszych nastolaktów, ale w moim przypadku nie męczyło mnie to ze względu na zbudowany świat wraz z jej możliwościami, trudnościami i rozwiązaniami oraz, i przede wszystkim, z sentymentu do adaptacji. Serdecznie polecam.