Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zacznę od tego, że autorce należą się wyrazy uznania za ogrom wiedzy, zgromadzonej w tej książce, dotyczący Rzymu, jego zabytków i wiążącej się z nim historii. Bardzo polecam zwiedzać Rzym właśnie z tą książką, jeszcze optymalnie w wersji audiobooka, gdyż wtedy na pewno zostaną zaspokojone wszelkie pytania związane z Wiecznym Miastem. Zwłaszcza, że w wielu miejscach informacje są znacznie bardziej szczegółowe, niż te serwowane przez przeciętny przewodnik. A teraz głęboki wdech, raz dwa trzy i przejdźmy do słów krytycznych, jakich trudno uświadczyć w tekstach marketingowych. Po pierwsze to nie jest żadna powieść, tylko przewodnik bardzo kiepsko powieść udający. Zupełnie nie rozumiem w jakim celu. Bardzo uboga warstwa fabularna zasadza się na tym, że nastoletnia Eliza jest oprowadzana po Rzymie przez swoją ciotkę, która opisuje każdy napotkany zabytek. Książki tej absolutnie nie da się czytać jak powieści, to nie jest Dan Brown, przemycający informacje historyczne pomiędzy akcją, tu naprawdę niczego innego nie ma. Zaryzykuję stwierdzenie, że 98% treści stanowi wykład turystyczno-historyczny; zresztą jakiej powieści – jak „stoi” w opisie - nie trzeba czytać strona po stronie? Daty, nazwiska, liczby, detale architektoniczne; jest tego masakrycznie dużo (nota bene żaden człowiek nie byłby chyba w stanie opowiadać tego z pamięci, tak jak ciotunia, nawet będąc z zawodu przewodnikiem turystycznym). Także czytelnik nie jest w stanie sobie tego przyswoić, w takiej ilości i w takiej formie – wykładu z rzadka tylko urozmaiconego jakimiś ciekawostkami; nie da się czytać tego dłużej jak po max. 100 stron naraz. Sprawę pogarsza fakt, że w książce nie ma zdjęć, a te przecież zawiera każdy porządny przewodnik. Zatem opowiadanie w detalach jak wygląda jakiś zabytek i tak mija się z celem i jest niewiarygodnie nudne. Można to więc czytać po kawałeczku, guglując sobie zdjęcia, ale tak naprawdę jedyna sensowna opcja czytania – moim zdaniem – to na miejscu, przy zwiedzaniu Rzymu, kiedy będziemy mogli zobaczyć to wszystko w rzeczywistości, a nie tylko oczami wyobraźni. Wyguglować sobie też trzeba znaczenie pojęć z dziedziny architektury czy sztuki, które nie są w książce objaśnione. Formuła tej książki jest nie do obrony – zupełnie nie rozumiem zamysłu, jaki za tym stoi. Ilość informacji absolutnie przygniata – wszak ta książka ma prawie 800 stron. Z reguły w opiniach o swoich lekturach czepiam się jakichś braków – tu głównym mankamentem jest nadmiar, przesyt. Do tego choć autorka ma sporą wiedzę dotyczącą Rzymu (czy też dokonała jej kompilacji) – to zupełnie nie potrafi pisać fikcji literackiej. Zatem tak jak oceniam Rzym w kategoriach przewodnika na 7 (bardzo dużo informacji, aczkolwiek nie zawsze podanych w ciekawy sposób),to za „powieść” na 1, więc średnia dla tej książki wychodzi na 4. Jeszcze raz podkreślam – nie czytajcie tej książki „na sucho” – ja przeczytałam, de facto przecząc sama sobie – i to choć nikt mi za to nie zapłacił, ani nie przysłał książki w ramach „wymiany barterowej”. Nie wierzę, że uczyniły to osoby, które tu napisały te entuzjastyczne opinie, zawierające głównie przeklejkę z blurbu i ogólnikową opinię własną.