Pochodzi z drobno-szlacheckiego, podlaskiego rodu Żebrowskich herbu Jasieńczyk, z zaścianka Żebry Wybranowo. Jest synem oficera SZP, Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej na ziemi łomżyńskiej oraz więźnia politycznego Franciszka Żebrowskiego. Ukończył studia na Wydziale Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego. Był pracownikiem naukowym Instytutu Organizacji, Zarządzania i Ekonomiki Przemysłu Budowlanego ORGBUD. Na początku lat 90. był szefem Działu Dokumentacji Instytutu Historycznego im. Romana Dmowskiego.
Od 1992 do 2002 pracował na stanowisku kierowniczym w Urzędzie do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, na stanowisku naczelnika komórki weryfikacji. Był jednym z najskuteczniejszych weryfikatorów dekomunizujących środowisko, gdyż udających kombatantów było więcej niż wszystkich polskich żołnierzy w czasie II wojny światowej (np. wykrył Kubę Krajewskiego, który był szefem UB-eckiej tzw. bandy pozorowanej). Od 2002 do 2012 był pracownikiem Archiwum m.st. Warszawy.
Od połowy lat 80. prowadzi badania dziejów polskiego podziemia niepodległościowego w czasie II wojny światowej i po 1945 (korzystał wówczas z dokumentów pozyskanych w bibliotece Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR). Specjalizuje się w dziejach polskich narodowych organizacji konspiracyjnych w okresie II wojny światowej (Narodowych Sił Zbrojnych, Narodowej Organizacji Wojskowej) i narodowego odłamu żołnierzy wyklętych (w tym Narodowego Zjednoczenia Wojskowego),w dziejach komunistycznej konspiracji i partyzantki z lat 1942-1945 oraz stalinowskiej bezpieki. Pionier badań nad Narodowymi Siłami Zbrojnymi w Polsce. Za książkę Narodowe Siły Zbrojne. Dokumenty, struktury, personalia otrzymał Nagrodę Fundacji im. Jerzego Łojka.
W 1993, podczas konferencji w Sejmie organizowanej przez Antoniego Macierewicza, wygłosił referat „Trzy pokolenia ludzi UB”, w którym przedstawił powiązania rodzinne części redakcji „Gazety Wyborczej” z działaczami Komunistycznej Partii Polski oraz funkcjonariuszami Urzędu Bezpieczeństwa i Informacji Wojskowej. Wystąpienie to spotkało się z licznymi odniesieniami w debacie publicznej, w tym krytyką niektórych historyków m.in. prof. Andrzeja Paczkowskiego, a jego tekst wszedł w skład tomu Spór o Polskę, 1989-99 pod redakcją Pawła Śpiewaka. Wystąpił w filmach dokumentalnych Aliny Czerniakowskiej opowiadających o polskim powojennym podziemiu antykomunistycznym: Zwycięstwo (1995) i Jeszcze się Polska o nas upomni (2002),a w 2007 - także w filmie Odkryć prawdę tej samej autorki.
Publikuje artykuły dotyczące swoich badań historycznych m.in. w „Naszym Dzienniku”, „Naszej Polsce”, portalu internetowym pch24.pl oraz w prasie polonijnej. W latach 90. pisał również dla dziennika „Nowy Świat” i „Gazety Polskiej”. W okresie późniejszym jego artykuły ukazywały się także w m.in. „Nowym Państwie”, „Historii Do Rzeczy”, „Innych Obliczach Historii” czy „Gazecie Polskiej Codziennie”. Jest też publicystą Radia Maryja i Telewizji Trwam oraz autorem wielu haseł z Encyklopedii Białych Plam, głównie na tematy NSZ, NOW, NZW, GL, AL, UB, oraz biogramów osób związanych z tymi organizacjami.
Działalność społeczna i polityczna
W latach 70. i 80. działał w opozycji antykomunistycznej. Współpracował z Ruchem Obrony Praw Człowieka i Obywatela. Należał do NSZZ „Solidarność”. Pisał w podziemnych tygodnikach „Głosie” oraz „Ładzie”. Współpracował także z Wydawnictwem Unia Nowoczesnego Humanizmu. Należał do odwołującego się do tradycji Narodowej Demokracji nieformalnego stronnictwa politycznego określanego „salonem Napoleona Siemaszki”.
W 1993 i 1997 kandydował do Sejmu z listy komitetu Porozumienie Centrum-Zjednoczenie Polskie, a następnie Ruchu Odbudowy Polski jako bezpartyjny kandydat rekomendowany przez Porozumienie Kombatanckich Organizacji Niepodległościowych. Współpracował także z Ligą Republikańską. Zasiada w radzie historycznej Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych. W 2012 poparł zainicjowaną przez Stowarzyszenie KoLiber akcję „Goń z pomnika bolszewika” i wszedł w skład jej Honorowego Komitetu Poparcia. W 2013 został doradcą Ruchu Narodowego.
W styczniu 2010 Klub Jagielloński im. Św. Kazimierza przyznał mu wyróżnienie dla historyków zajmujących się dziejami najnowszymi w ostatnim 20-leciu. W 2014 zasiadł w Komitecie Honorowym Fundacji „Łączka”, sprawującej opiekę i działalność wspierającą Kwatery na Łączce.
Publikacje Zbiory dokumentów
Brygada Świętokrzyska NSZ. Poznań–Warszawa: 1994 (współautor: Rafał Sierchuła) Narodowe Siły Zbrojne. Dokumenty, struktury, personalia. T. 1, 2 (NSZ-AK),3 (NSZ-ONR). Warszawa: Burchard Edition, 1994–1996 (wybór i opracowanie: Leszek Żebrowski) Narodowe Siły Zbrojne na Podlasiu. T. 1. Siedlce: Związek Żołnierzy NSZ, 1997 (współautor: Mariusz Bechta) Narodowe Siły Zbrojne na Podlasiu. T. 2. Siedlce: Związek Żołnierzy NSZ, 1998 (współautor: Mariusz Bechta) Tajne oblicze GL-AL i PPR. Dokumenty. T. 1–3. Warszawa: Burchard Edition, 1997–1999 (wybór i opracowanie: Marek Jan Chodakiewicz, Piotr Gontarczyk, Leszek Żebrowski) Żołnierze wyklęci. Antykomunistyczne podziemie zbrojne po 1944 roku. Warszawa: „Volumen”, 1999 (wybór i opracowanie: Grzegorz Wąsowski, Leszek Żebrowski) Narodowe Siły Zbrojne na Podlasiu. T. 3. Biała Podlaska: „Rekonkwista”, 2003 (współautor: Mariusz Bechta) Kryptonim „Orzeł”. Warszawski Okręg Narodowego Zjednoczenia Wojskowego 1947–1954. Warszawa: IPN-Rytm, 2004 (wybór i opracowanie: Kazimierz Krajewski, Tomasz Łabuszewski, Jacek Pawłowicz, Leszek Żebrowski) Brygada Świętokrzyska NSZ w fotografiach i dokumentach, Warszawa: Capital s.c., 2014. Narodowe Siły Zbrojne. Dokumenty 1942-1944. T.1. Fundacja Kazimierza Wielkiego, 2014 (wybór i opracowanie: Marek Jan Chodakiewicz, Wojciech Muszyński, Leszek Żebrowski)
Publicystyka historyczna
Paszkwil Wyborczej. Michnik i Cichy o Powstaniu Warszawskim. Warszawa: Burchard Edition, 1995 Mity przeciwko Polsce. Żydzi. Polacy. Komunizm 1939-2012. T. 2. Seria: „Biblioteka Naszej Polski”. Capital s.c., 2012 Paszkwil Wyborczej. Michnik i Cichy o Powstaniu Warszawskim. Capital, Warszawa, 2013. (Wznowienie poszerzone i uzupełnione o dokumenty i źródła, do których dotarł autor w ciągu 18 lat od pierwszego wydania) Walka o prawdę. Historia i polityka. Warszawa: Carnet Books, 2013. Zatruwanie pamięci. Jedwabne, Naliboki, Koniuchy (1941-1944). Politykierstwo historyczne w III RP. Warszawa: Wyd. Nasz Dziennik, 2014
Gazeta Wyborcza robi wszystko, aby nasze symbole upodlić, walka z polską historią i tradycją jest dla nich środkiem do celu, aby - jak onegd...
Gazeta Wyborcza robi wszystko, aby nasze symbole upodlić, walka z polską historią i tradycją jest dla nich środkiem do celu, aby - jak onegdaj - tworzyć stalinowskiego człowieka szczególnego pokroju.
W trakcie lektury targały mną smutek i złość. Rzeź wołyńska od dekad jest przemilczana przez kolejne rządy, bo nie czas, nie możemy obrażać. Zawsze są przedwyborcza obietnice i brak działania. Najbardziej przeraża mnie fakt, że Polska nigdy nie będzie mogła pochować swych obywateli. Stąd smutek, złość.
Przez cały czas Polska jest oskarżana o mordy na żydach. Czemu nikt nigdy nie zwrócił się do Ukrainy? Ludność polska, żydowska była masowo mordowana przez sąsiadów. Swastyki, kult Bandery, Szuchewicza, świat nigdy nie widział z tym problemu, lata przed wybuchem wojny. No tak, wojna. A po wojnie nasza władza znowu niczego nie będzie.
Wraz ze śmiercią Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego coś się skończyło. Czy walka o pamięć i prawdę będzie kontynuowana?
Książka określona jest jako druga część "mitów przeciwko Polsce" co jest trochę mylące. Spodziewałem się że będzie zawierać nowe ustalenia, odkłamania historii, a niestety, wiele rozdziałów powtarza się z pierwszej części, są jedynie uporządkowane tematycznie. Można było zrobić np. kolejne wydanie poszerzone o nowe ustalenia, a nie jako druga część. Stąd ta niska ocena.