Jak zwykle rzetelnie, z ogromną wiedzą i zaangażowaniem (również emocjonalnym) Leszek Żebrowski przedstawia nam Powstanie Warszawskie "w pigułce" oraz ogrom zagadnień z nim powiązanych. Znajdujemy tu nie tylko podstawowe wiadomości na temat zrywu, lecz również bogactwo informacji, których próżno szukać u innych autorów. Przedpowstaniowe plany komunistów, nastroje w Warszawie tuż przed wybuchem , przebieg samego powstania wraz z tragicznym zakończeniem (w tym m.in. błędy popełniane przez dowództwo od samego początku, ciekawe i smutne dzieje nieudanych alianckich zrzutów oraz gehenna i utrata zaufania ludności cywilnej do powstańców),omówienie kadry dowódczej AK i NSZ oraz przepychanek (oględnie mówiąc) i nieporozumień pomiędzy nimi (ciekawy rozdział o planach operacyjnych NSZ ukazujący trzeźwość i rozsądek jego dowództwa i zupełnie odmienne podejście do zagadnień niż niekompetentnego dowództwa AK),zachowanie Rosjan i Niemców w czasie i po zakończeniu powstania (od razu stanęła mi przed oczami wypowiedź autora, którego mama była świadkiem straszliwych okrucieństw, i w której relacji "krew płynęła ulicami nie zastygając"...) oraz często żałosne (by nie powiedzieć haniebne) zachowanie polskiej kadry dowódczej, "bohaterska" rola AL, obrzydliwa rola "mafii polityczno-legionowej" w późniejszym dezawuowaniu zasług NSZ ("zryw faszystów") - to tylko niektóre z zagadnień. Mamy tu ciekawe informacje o zakończonym sukcesem Powstaniu w Paryżu 19.08.44 oraz wcześniejszych polskich powstaniach w Wilnie i Lwowie (mało kto o nich dziś wspomina) oraz próbach wywoływania innych powstań w XX-wiecznej Polsce (przez Józefa Piłsudskiego w 1914r oraz Jacka Kuronia w 1982r) oraz oczywiście o losach powojennych uczestników i bohaterów (cały rozdział poświęcony mordom komunistycznym, wraz z nakreśleniem sylwetek ofiar). Jak zwykle u tego autora nie mogło tez zabraknąć odniesień do kłamstw i manipulacji z powstaniem związanych. Autor omawia mało znany temat postaw ludności żydowskiej w gettach przed jego wybuchem, historię pojawienia się mitu "dwóch powstań", kłamstwa i manipulacje oraz korzystanie z niewiarygodnych źródeł przez pseudo historyków związanych ze środowiskiem GW. Nie są niespodzianką również obszerne informacje o mordercy sądowym Stefanie Michniku oraz całej nie-świetlanej rodzince Szechterów-Michników.
W pełni zgadzam się też z opinią Leszka Żebrowskiego na temat Piotra Zychowicza. Kiedyś wielka fanka zarówno jego książek (kilka jest naprawdę dobrych, trzeba przyznać) oraz pisma, którego jest red. naczelnym, w pewnym momencie uznałam go za historycznego niechluja i przestałam czytywać. Książki bez przypisów , wydawane w tempie karabinu maszynowego muszą budzić podejrzenia...

"Warszawę'44" polecam jako kontynuację wydanego wiele lat wcześniej "Paszkwilu Wyborczej". To książki, które koniecznie trzeba przeczytać. Szczególnie, że obie pisane są językiem bardzo "przyjaznym", w sposób porywający, który sprawia, że zarówno zamiłowani historycy jaki i Ci, którzy po prostu chcą się czegoś o powstaniu dowiedzieć przeczytają je z zapartym tchem.
Dodam jeszcze, że jest w niej zamieszczonych wiele fotokopii zdjęć, dokumentów, rozkazów, które są zarówno potwierdzeniem słów autora jak i ciekawą lekturą (czasem wymagającą lupy co prawda...).

PS. Dobrze byłoby, gdyby ktoś z adminów dopisał brakującą część tytułu książki: "Propaganda wokół powstania jako narzędzie dawnej i współczesnej polityki". Nie wiem dlaczego wydawca nie zamieścił go na okładce tylko dopiero wewnątrz, a jest to przecież ważna informacja, która z pewnością będzie zachętą by po tę właśnie a nie inną pozycję dotyczącą Powstania Warszawskiego sięgnąć.

Jak zwykle rzetelnie, z ogromną wiedzą i zaangażowaniem (również emocjonalnym) Leszek Żebrowski przedstawia nam Powstanie Warszawskie "w pigułce" oraz ogrom zagadnień z nim powiązanych. Znajdujemy tu nie tylko podstawowe wiadomości na temat zrywu, lecz również bogactwo informacji, których próżno szukać u innych autorów. Przedpowstaniowe plany komunistów, nastroje w...

Polecam wszystkim książkę Leszka Żebrowskiego jako odtrutkę na Piotra Zychowicza. Autor bezwzględnie punktuje książkę Obłęd 44. Jednocześnie rozprawia się z komunistycznymi mitami o Powstaniu Warszawskim. Dużo miejsca poświęca Narodowym Siłom Zbrojnym, które obok Armii Krajowej poniosły duże straty w walczącej stolicy. Daleki jest od taniego tryumfalizmu, gdzie trzeba znajduje błędy, zwłaszcza najwyższego dowództwa w Warszawie.
Dziękuję za uwagę.

Polecam wszystkim książkę Leszka Żebrowskiego jako odtrutkę na Piotra Zychowicza. Autor bezwzględnie punktuje książkę Obłęd 44. Jednocześnie rozprawia się z komunistycznymi mitami o Powstaniu Warszawskim. Dużo miejsca poświęca Narodowym Siłom Zbrojnym, które obok Armii Krajowej poniosły duże straty w walczącej stolicy. Daleki jest od taniego tryumfalizmu, gdzie trzeba...

Leszek Żebrowski bierze aktywny udział w bieżącej dyskusji o najnowszej historii Polski, głównie zajmuje się Powstaniem Warszawskim. Jest bardzo aktywny w obronie dobrego imienia polskich bohaterów, między innymi Żołnierzy Wyklętych, i to nie od kilku lat, kiedy to się stało modne (w pewnych kręgach),ale od wczesnych lat 90-tych. Osobiście zetknąłem się z nim bardzo niedawno.

„Krew i chwała” to krótkie opracowanie, przeciwstawiające się propagandzie wokół powstania (versus rzetelne fakty). Propagandzie niemieckiej, sowieckiej, żydowskiej i polskiej. Leszek Żebrowski pisze rzeczowo i odnosi się do faktów. Pod koniec książki z tekstu zaczyna przebijać jednak gorące zaangażowanie autora w temat.

Żebrowski nawołuje do trzymania się faktów, sprawdzania cytatów, krytyki źródeł i temu podobnych elementów warsztatu rzetelnego historyka. W tym kontekście krytykuje publikacje GW i pokrewnych środowisk, ale również Piotra Zychowicza, historyka, który zbudował swoją popularność na szokujących tezach.

Świetna książka, napisana pięknym polskim językiem przez oczytanego historyka. Polecam również krótkie filmy Leszka Żebrowskiego na youtube, na przykład o życiorysach naszych „Europejczyków”.

Leszek Żebrowski bierze aktywny udział w bieżącej dyskusji o najnowszej historii Polski, głównie zajmuje się Powstaniem Warszawskim. Jest bardzo aktywny w obronie dobrego imienia polskich bohaterów, między innymi Żołnierzy Wyklętych, i to nie od kilku lat, kiedy to się stało modne (w pewnych kręgach),ale od wczesnych lat 90-tych. Osobiście zetknąłem się z nim bardzo...

Na spokojnie wylozona wiedza i fakty obalajäce mity i mitomanöw ktörych argumentem na wszystko co polskie jest "stalinowski krzyk - faszysta!" - notabene nie wiedzäcy i nie znajäcy znaczenia tego slowa ;)

Dla mnie najwiekszä zaletä ksiäzki jest poruszenie tematu wierchuszki AK= sanacyjni wujkowie.

Na targach ksiäzki 2018 mialem okazje poznac osobiscie Pana Zebrowskiego - niesamowicie sympatyczny Pan kipiäcy wiedzä. Za ksiäzke ( a autografem )
serdecznie Dziekuje!!

Na spokojnie wylozona wiedza i fakty obalajäce mity i mitomanöw ktörych argumentem na wszystko co polskie jest "stalinowski krzyk - faszysta!" - notabene nie wiedzäcy i nie znajäcy znaczenia tego slowa ;)

Dla mnie najwiekszä zaletä ksiäzki jest poruszenie tematu wierchuszki AK= sanacyjni wujkowie.

Na targach ksiäzki 2018 mialem okazje poznac osobiscie Pana Zebrowskiego -...

Na początku chciałbym zaznaczyć, że właściwy tytuł tej książki, jak wynika ze strony tytułowej, brzmi "Warszawa '44. Propaganda wokół powstania jako narzędzie dawnej i współczesnej polityki". Dopiero tak postawiony tytuł oddaje jej treść. "Warszawa '44. Krew i chwała" jest tylko i wyłącznie tytułem okładkowym i grzbietowym i sugeruje, że czytelnik dostaje do ręki kolejne opracowanie Powstania Warszawskiego, co jest przecież nieprawdą. Zgadzam się z przedmówcą, który stwierdził, że książka należy do gatunku tych, które trzeba przeczytać. Ja dodam więcej - otwierającej oczy i zmuszającej do myślenia. Leszek Żebrowski rzeczowo rozprawia się z paszkwilami antypolskiej Gazety Wyborczej, które zręcznie podchwytują różnej maści pseudodziennikarze, pseudoredaktorzy, i nowomodni pseudonaukowcy, którzy z opluwania Polski i Polskości robią sobie dobrą markę wśród "pożytecznych idiotów", domorosłych znawców historii oraz na zachodzie, gdzie Polskę i Polaków obarcza się grzechami Niemieckich zbrodniarz. Rzeczowo rozprawia się z paszkwilem "Obłędu" niejakiego Zychowicza. Czytelnik ma szansę skrótowo zapoznać się jak z powstaniem walczyła propaganda komunistyczna, której GW i "Obłęd" wydają się być kontynuatorami. Ale książka Leszka Żebrowskiego to także przywołanie tego co dzieje się współcześnie wokół symboli narodowych, które opluwane są przez "broniących" demokrację, by zacytować klasyka "Polskość to nienormalność". Autor przywołuje inne określenie, które pojawiło się w gadzinówce jaką jest GW, a mianowicie "patriotyzm jest jak rasizm".

"Warszawa '44" mimo tematu napisana jest lekką ręką. Książkę czyta się szybko i z zapartym tchem. Mam nadzieję doczekać się ze strony autora nowego, obszerniejszego i bardziej naukowego opracowania tematu. Bowiem ja traktuję tą książkę jako właśnie wstęp poważnej publikacji naukowej.

Na początku chciałbym zaznaczyć, że właściwy tytuł tej książki, jak wynika ze strony tytułowej, brzmi "Warszawa '44. Propaganda wokół powstania jako narzędzie dawnej i współczesnej polityki". Dopiero tak postawiony tytuł oddaje jej treść. "Warszawa '44. Krew i chwała" jest tylko i wyłącznie tytułem okładkowym i grzbietowym i sugeruje, że czytelnik dostaje do ręki kolejne...

Szanuję Autora za jego wyważone poglądy, jego ostatnia książka utwierdziła mnie w tym przekonaniu. Nie należy ona do obszernych wielostronicowych omówień, co w tym przypadku jest zarzutem. Autor w skondensowanej formie i bardzo rzeczowo omawia genezę decyzji o wybuchu Powstania ( ciekawym wątkiem jest opisanie znaczenia sanacyjnego "pochodzenia" oficerów KG ) jak i krótko streszcza przebieg walk. Rozprawia się z kłamstwami o "udziale" w Powstaniu PPR i AL, oraz oskarżeniami powstańców o antysemityzm, jak i współczesną propagandą na temat Powstania. Pokazuje jak poważnie należy traktować ten największy czyn zbrojny Polaków podczas II Wojny Światowej. Wszystko opisane z pasją właściwą Autorowi, żywym językiem.
Książkę zaliczam do typu "trzeba przeczytać" dla Czytelnika któremu zależy na rzetelnych informacjach.

Szanuję Autora za jego wyważone poglądy, jego ostatnia książka utwierdziła mnie w tym przekonaniu. Nie należy ona do obszernych wielostronicowych omówień, co w tym przypadku jest zarzutem. Autor w skondensowanej formie i bardzo rzeczowo omawia genezę decyzji o wybuchu Powstania ( ciekawym wątkiem jest opisanie znaczenia sanacyjnego "pochodzenia" oficerów KG ) jak i krótko...