Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka „List do mojego życia” Miriam Meckel jest opisem pobytu w klinice, po załamaniu nerwowym związanym z wypaleniem zawodowym, jakiego doświadczyła autorka książki. „Miriam Meckel (1967) jest profesorem komunikacji korporacyjnej oraz dyrektorem Instytutu Zarządzania Mediami i Komunikacją na Uniwersytecie St. Gallen w Szwajcarii. Miała 31 lat, kiedy została najmłodszym w Niemczech profesorem uniwersytetu i rzeczniczką rządu Wolfganga Clementa w Dusseldorfie. Córka teologa, absolwentka wydziału komunikacji społecznej. Prowadzi programy telewizyjne, pisze eseje naukowe, artykuły i książki na temat mediów, ekonomii i cyberpolityki. Laureatka nagrody Cicero dla najlepszego mówcy.” Autorka swój pobyt w klinice przedstawia dość wnikliwie, pokazując na czym polegały niektóre zajęcia i zadania aplikowane do wykonania przez lekarza prowadzącego. Joga i jej techniki relaksacyjne, hipnoteriapia i jej wizualizacje, masaże, zajęcia wspinaczkowe, „domowy areszt” którego wytrwanie trudno było wyobrażalne. Do dyspozycji miała tylko siebie, i podstawowe sprzęty w swoim pokoju tj. łóżko, stolik, krzesło. Ogromne tempo życia, ciągłe wyzwania, udawadnianie sobie, że dam radę każdemu wyzwaniu, wspomagane przez nowoczesne techniki, było czymś normalnym, znajomym. I nagle autorka ma przetrwać, żyć przez 48 godz. nie robiąc nic, i nie używając niczego. Pisanie i czytanie również było zabronione. W takiej sytuacji pozostały tylko własne myśli, wspomnienia i refleksje pod wpływem których zaczęła dostrzegać sprawy w innym świetle. Zaczęła zadawać sobie mnóstwo pytań; dlaczego tak było, dlaczego tak się wtedy zachowała, czy słusznie postąpiła. Dość dużo poświęciła miejsca na sprawy związane ze śmiercią najbliższych jej osób. Kiedy odeszła matka nie przeżyła żałoby do końca, tak jak i pozostałych. Dlaczego, co nie dało jej tego do końca przeżyć? Mnóstwo w tej książce refleksji, pytań i dobrych ocen sytuacji. Miriam Meckel pisze również o innych pacjentach, relacjach z nimi, ich poznanych problemach. Bo jest też w tej klinice miejsce wspólne gdzie mogą przebywać razem wszyscy pacjenci. Czy książka jest tylko dla tych „wypalonych zawodowo”? Powiedziała bym, że jest dla wszystkich, dla tych którzy są „wypaleni życiem”, którzy zadają sobie pytania o bezsens codzienności. Dla tych zabieganych, jeszcze dających sobie radę z szybkim tempem życia w korporacji, uczelni, banku czy innym „szalonym” biznesie. Skąd wiesz, czy kiedyś nie dosięgnie cię „wypalenie zawodowe”? Książka ta mówi nam - powiedz wtedy STOP! Spójrz na siebie. A jak to zrobić nich ta książka ci podpowie. Przeczytaj…..