Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„𝑀𝑖ł𝑜𝑠́𝑐́ 𝑛𝑖𝑔𝑑𝑦 𝑛𝑖𝑒 𝑗𝑒𝑠𝑡 𝑧ł𝑎. 𝐼 𝑡𝑎𝑘 𝑗𝑎𝑘 𝑝𝑜𝑤𝑖𝑒𝑑𝑧𝑖𝑎ł𝑎𝑠́ 𝑛𝑖𝑒 𝑗𝑒𝑠𝑡 𝑤𝑦𝑏𝑜𝑟𝑒𝑚. 𝑂𝑛𝑎 𝑝𝑜 𝑝𝑟𝑜𝑠𝑡𝑢 𝑠𝑖𝑒̨ 𝑤𝑦𝑑𝑎𝑟𝑧𝑎, 𝑎 𝑚𝑦 𝑗𝑒𝑠𝑡𝑒𝑠́𝑚𝑦 𝑤𝑜𝑏𝑒𝑐 𝑛𝑖𝑒𝑗 𝑏𝑒𝑧𝑟𝑎𝑑𝑛𝑖.” Retelling znanej bajki o Aladynie. W tej pozycji mamy do czynienia z postacią Aladyna, ulicznego złodziejaszka. W ruinach Neruby znajduje on lampę z dżinem. Zahra, więziona od pięciuset lat w lampie, pragnie tylko jednego - odzyskać wolność. Pchana własnymi powódkami manipuluje chłopakiem, by starał się pomścić rodziców, wykorzystując do tego swoje życzenia. Każde z nich ma jednak swoją cenę. Ciężko było mi przebrnąć przez pierwsze 100/150 stron. Dopiero gdy dwójka bohaterów znalazła się na dworze królewskim, w celu zdobycia przez Aladyna serca księżniczki, bardziej wciągnęłam się w tą książkę. Byłam pod wrażeniem wykreowania postaci księżniczki Kaspidy. Mogę nawet stwierdzić, że to ona była tutaj dla mnie główną bohaterką i kluczową postacią. Inteligentna, sprytna, troszcząca się przede wszystkim o swój kraj. Wokół niej zawsze była grupa dam dworu, które tak naprawdę były jej strażniczkami, gotowe oddać za nią życie. Było mi jej szkoda, gdy Zahra traktowała ją jako pionek w grze i starała się wepchnąć w ramiona „fałszywego” księcia. Motyw zakazanego uczucia definitywnie skradł moje serce. Widać tutaj subtelnie rodzące się uczucie pomiędzy Aladynem a Zahrą. Rozpływałam się nad ilością tych uroczych gestów, spojrzeń czy rozmów, które potęgowały to uczucie. Jednak odwieczna walka ludzi z dżinami bardzo komplikowała całą sytuację. Obydwoje nieświadomie starali się chronić siebie nawzajem podczas, gdy na dworze znajdowało się wiele osób, starających się im zaszkodzić. Podobało mi się odkrywanie przeszłości Zahry i skrywanych przez nią tajemnic. Zdecydowanie brakowało mi więcej historii o Królowej Roszanie oraz jak dokładnie wyglądała relacja pomiędzy kobietami. Książka ma naprawdę potencjał na szersze rozwinięcie tematu, pod wieloma względami. I naprawdę chciałabym się bardziej zagłębić w ten świat.