Najnowsze artykuły
- ArtykułyTu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]Konrad Wrzesiński5
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać339
- Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz1
- Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Jesse Bullington
Źródło: http://jessebullington.com/index.php/about/press/
4
6,0/10
Pisze książki: fantasy, science fiction
Jesse Bullington (ur. 14 lutego ?rok, Pensylwania, USA) amerykański pisarz fantasy.http://jessebullington.com
6,0/10średnia ocena książek autora
190 przeczytało książki autora
257 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Smutna historia braci Grossbart Jesse Bullington
5,9
"Książka w mroczny sposób zabawna, bluźniercza, sprośna, imponująca erudycją i niegodziwie oryginalna... Debiut zdradzający niesamowity nowy talent." Ta notka znajdująca się na okładce przedstawia książkę w samych superlatywach, chcąc aby potencjalny klient wybrał właśnie to "dzieło" spośród tysięcy tytułów znajdujących się w Empiku/księgarni. Jeżeli już weźmiemy w dłonie to twardo oprawione dzieło naszym oczom ukaże się pomysłowo wykonana, zachęcająca do zakupu okładka. Niestety mocne strony tego utworu kończą się w tym momencie. Kiedy wrócimy do domu, szczęśliwi z nowego zakupu, zasiądziemy wygodnie w fotelu i zabierzemy się do lektury naszym oczom ukaże chmara epitetów atakująca czytelnika na każdej stronie, bowiem tytułowi buńczuczni bohaterowie nie stronią od obelg. A droga do upragnionego Giptu jest bardzo daleka. Subiektywnie sprawę ujmując miło jest czasem dostrzec w książce soczyste, wyważone k***a, ale powtarzane co chwilę traci na wartości, wręcz obrzydza. Podczas trwającej ponad trzysta stron eskapady autor cofa nas w mroczne czasy średniowiecza i przedstawia nam przygody z elementami fantastyki. Czekają na Was między innymi sceny batalistyczne, wiedźmy i tajemnicze grobowce pełne ukrytych skarbów. Sam pomysł przepisania na papier dwóch zbójów mających w poważaniu wszelkie konwenanse i stworzenia historii w tymże uniwersum wydaje się być świetny, jednak wykonanie woła o pomstę do nieba. Suponuję, że stworzeni przez pana Bullingtona tytułowi bracia Grossbart mieli być wyćwiczonymi w boju chamami i prostakami rzucającymi przekleństwami i toporami we wszystko dookoła jednakże efekt pracy odrzuca. Książka na pewno nie emanuje erudycją, chociaż według marketingowej notki powinna. Nie jest to ani traktat naukowy ani nic innego z czego można by się czegoś nauczyć. Fabuła pędzi na złamanie karku w sposób chaotyczny, często trzeba się cofać o kilka stron, niekiedy wydaje się że autor traci panowanie nad przebiegiem zdarzeń i sam się we wszystkim gubi. Wulgaryzmy zamiast budować klimat i atmosferę odrzucają po kilkunastu stronach i strasznie kłują w oczy. Daję ocenę dwa. Dałbym jedynkę ale twarde tomiszcze świetnie sprawdza się przy ubijaniu komarów w wychodku, ewentualnie jako podstawka pod piwo. Chaotycznie ciągnąca się historia przeplatana na siłę wciskanymi przekleństwami, obfita w trupy powstałe podczas amatorsko przedstawionych scen batalistycznych sprawia że lepszej fabuły można doszukać się w książce telefonicznej.
Smutna historia braci Grossbart Jesse Bullington
5,9
Umieszczanie przeze mnie tej książki na półce "przeczytane" to nadużycie.
Nie dokończyłam i chyba już nigdy nie wrócę do lektury "Smutnej historii".
Lubię książki, w których akcja toczy się szybko i trzeba nadążać za tempem nadawanym przez autora ale nie znoszę kiedy nie wiem co się dzieje. Nie znoszę musieć wracać kilka stron wstecz żeby zorientować się gdzie właściwie są bohaterowie i od nowa zbudować wizję okolicy, bo potem znów ją utracić na skutek zbyt chaotycznego opisu. Być może w tym przypadku jest to efekt uboczny tego, że legend o Grossbart'ach jest wiele i każda ma swoją wersję, zależną od regionu.
Zaczynało się świetnie! Pierwsze rozdziały, choć krwawe i dosadne rokowały.
Przykro mi wystawiać złą opinię o książce, na którą miałam ogromną ochotę...