Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kolejne świadectwo. W zasadzie tylko jednej rzeczy nowej się z niej dowiedziałam, jednego szczegółu. Bo literatury tego typu za mną sporo. Ale ta jest trochę inna, bardziej, bardzo osobista. Autor opisał w niej swoją drogę, od osłupienia, przestrachu i niedowierzania, kiedy zobaczył pogromy Żydowskie we Lwowie, przez walkę w konspiracji, aż do zesłania na daleką Północ. Chciałoby się rzec, typowa droga wojennej młodzieży, pełnej entuzjazmu, o gorących sercach przepełnionych miłością Ojczyzny,dla której gotowi oddać wszystko. Przeszedł więzienie hitlerowskie, przeszedł i stalinowskie by w końcu trafić do łagru. Przerażające świadectwo łagrowej rzeczywistości, gdzie człowieczeństwo kończy się tam, gdzie zaczyna się głód, nędza, niedola ponad wszelkie wyobrażenie. Życie przeciekało przez zgrabiałe z zimna wszechogarniającego palce, krew stygła w wyczerpanych do granic wytrzymałości ciałach, gaśli cicho, pod zorzą polarną, której piękna w swej niedoli dostrzec nie potrafili. W mrozie, który gasił wolę walki o iskrę życia. Tylko nieliczni zdołali w sobie ocalić to,co odróżnia nas od bestii. To ta przeklęta ziemia, zapomniana przez Boga pochłonęła miliony ciał pozbawiając ich wcześniej duszy. Myślę sobie,że jedynie instynkt samozachowawczy, nadludzka wola przeżycia sprawiała, że niektórym, w tym autorowi udało się przeżyć. Mało tego, wrócić. Jako fizyczny wrak człowieka, ale przecież można przytyć, odbudować mięśnie. Autor ocalił również duszę, bo pomimo wszystkich cierpień jakich doświadczył, bo stanął do walki w obronie Ojczyzny ukochanej, gotów jest na powrót ponieść największą ofiarę. Z taką myślą przekracza granicę okupowanej Polski, wraca do domu. Wyszedł z mroku nie tylko fizycznie, z tej podbiegunowej nocy, ale przede wszystkim wyszedł z mroku własnego lęku, cierpienia, niepewności. Ocalony. Jeden z niewielu. Polecam.