Najnowsze artykuły
- ArtykułyHobbit Bilbo, kot Garfield i inni leniwi bohaterowie – czyli czas na relaksMarcin Waincetel15
- ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik254
- ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
- ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński42
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Joanna Chełstowska
2
6,1/10
Pisze książki: literatura piękna, biografia, autobiografia, pamiętnik
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Jeżeli chcesz wysłać nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
6,1/10średnia ocena książek autora
42 przeczytało książki autora
47 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Riko i my. O kotach, ludziach, przyjaźni i zaufaniu
Joanna Chełstowska, Ludwik Kozłowski
7,2 z 32 ocen
83 czytelników 16 opinii
2013
Najnowsze opinie o książkach autora
Riko i my. O kotach, ludziach, przyjaźni i zaufaniu Joanna Chełstowska
7,2
Kiedy jakiś czas temu dostałam maila z informacją, że istnieje możliwość zrecenzowania książki o kocie miałam sprzeczne uczucia. Oczy na okładce patrzą tak czarująco, kociak choć wielki wygląda na sympatycznego a i opis bardzo mnie zaintrygował. Zastanawiałam się jedynie co można napisać o kotach na tylu stronach? Czy taka książka zaciekawi kogoś, kto uwielbia zwierzęta ale nie ma w domu kota? Postanowiłam to sprawdzić.
Riko to ogromny szarobury kocur, który pod wieloma względami jest inny niż przedstawiciele jego gatunku. Samiec-kot nie opiekuje się przecież młodymi ani nie ratuje innych kociaków z opresji. Ale Riko to wyjątek. Gdy doczekał się ze swoją Szarosrebrną czterech małych kociąt, dostarczał im pożywienie, dbał jak umiał i pomagał, bo przecież nie mógł liczyć na pomoc gospodarzy, w których szopie mieszkali. Z ich strony kocia rodzina mogła spodziewać się kopniaków, kija i kamieni.
Pewnego dnia, podczas rutynowego obchodu po okolicy i polowania na myszy, Riko spostrzega zmiany. Dotychczasowa oaza spokoju - łąka - zmienia się nie do poznania, bowiem przyjechali na nią ludzie wraz z ciężkim sprzętem - koparkami, spychaczami. Rikiemu zburzyło to nieco plan polowania, ale codziennie sprawdzał postęp robót i z niepokojem stwierdził, że niedługo zamieszkają tu ludzie, ponieważ budowane są nowe domy. A przecież ludzie niekoniecznie oznaczają dla kotów coś pozytywnego, bo na przykładzie swoich gospodarzy kocur widział, że człowiek może zrobić kotu krzywdę.
Kiedy już nowe domy zasiedlili ludzie, Riko za cel najważniejszy postawił sobie obserwację jednego z domostw. Okazało się, że mieszkają tam kobieta, mężczyzna i kot - stary i chory Czorcik. Co wyniknęło ze znajomości Rikiego z tymi ludźmi? Jakie nawiązali relacje? Czy ogromny i silny kot zaprzyjaźnił się ze staruszkiem czy próbował się go pozbyć? Odpowiedzi na te pytania znajdziecie naturalnie w książce "Riko i my".
Książka napisana jest z perspektywy kota. I to kot jest w niej najważniejszy, a właściwie wiele kotów, bo z czasem pojawia się ich więcej niż tylko Riko wraz ze swoją małą rodzinką. Autorzy napisali świetne dzieło, pokazujące ludziom, jak należy traktować te małe, mruczące i ocierające się o nasze nogi stworzenia. Pokazali świetnie, że koty też czują, mają swoje potrzeby a także, że potrafią cierpieć. Niejednokrotnie spotykamy się przecież w życiu z krnąbrymi zachowaniami człowieka, a przecież to my jesteśmy istotami najbardziej myślącymi i powinniśmy opiekować się bezbronnymi zwierzakami. Bo jak taki kot ma sobie poradzić w zimie, gdy nie ma jak upolować myszy a gospodarz ciska tylko kamieniami zamiast postawić miskę z ciepłym mlekiem? Nie z każdej choroby kot potrafi wylizać się sam - pomóżmy kotu dojść do zdrowia, ale wcześniej wytłumaczmy mu co się dzieje.
Mimo, że nie jestem "kociarą" książka mnie urzekła. Czytało mi się ją bardzo szybko i nawet w drodze do pracy, kiedy to jadę zaledwie dziesięć minut tramwajem, zdołałam poznać zwykle dwie nowe przygody kociaków. Jest to lekka lektura, bardzo zabawna, ale i podejmująca trudne relacje człowiek-kot oraz kot-kot. Zaryzykuję stwierdzenie, że to autorzy są bohaterami tej książki, bo czytając ją widać, że piszący mają "bzika" na punkcie miuczących futrzaków. Na końcu książki znajduje się słownik kociej mowy, z którego możemy się nauczyć odczytywać zachowania naszego zwierzaka - kiedy jest zadowolony a kiedy nie. Jeśli więc ktoś z Was potrzebuje miłej i odprężającej książki to serdecznie polecam zapoznanie się z opowieścią o czarującym kocie Riko. Rewelacja!
Riko i my. O kotach, ludziach, przyjaźni i zaufaniu Joanna Chełstowska
7,2
Podobno ludzie dzielą się na tych co koty kochają i na tych co mają to jeszcze przed sobą. Ja bym raczej powiedział, że dzielą się na kociarzy i psiarzy, ale ponieważ tych pierwszych chyba jest więcej i ja też do nich się zaliczam, ostrzegam, że w ocenie książki mogę nie być obiektywny.
Powiedzmy na początek, że książka napisana jest przez ludzi, którzy kochają koty - i to się czuje. Opisując wydarzenia, których byli świadkami, zebrali wszystkie zabawne i smutne historie jakie mieli ich czworonożni podopieczni i przedstawiają nam je trochę z "kociego" punktu widzenia. Człowiek tu się pojawia, ale nie jest głównym bohaterem - jest dla kotów po prostu punktem odniesienia. Może być zagrożeniem, albo tak jak w przypadku tej rodziny, może stanowić też wsparcie, pomoc, dawać opiekę. Pewnie każdy kto ma kota w domu, mógłby opowiadać podobne historie, anegdotki, ciekawostki - tu zostały one zebrane w sagę pewnego ogromnego kocura o imieniu Riko i jego rodzinki. Tak właśnie - rodzinki, bo mimo, że koty rzadko interesują się swoich przychówkiem, tu mamy historię troszkę wyjątkową. Relacje Riko z kotką i dziećmi były tak silne, jak moglibyśmy spodziewać się jedynie u ludzi, a nie u zwierząt.
Cała ta historia ma troszkę antropomorficzny charakter, ale czy to źle? Każdy kto żyje z tymi stworzeniami blisko, wie od dawna, że dalekie są one od stereotypowego "głupiego zwierzaka", że mają charakter, dumę, własne zdanie, sposoby na komunikację z otoczeniem (do książki autorzy nawet dołączyli słowniczek kociego języka z własnej obserwacji). Niełatwo je oswoić, ale za ciepło i miłość potrafią się odwdzięczyć czymś więcej niż tylko ślepą wiernością. Przyjęcie "kociego" punktu widzenia pomaga pokazać nam koty z perspektywy bardziej dla nas zrozumiałej, uczuć i stanów emocjonalnych, których zwykle pewnie byśmy zwierzętom nie przypisali. A przecież one też potrafią opiekować się słabszym, bronić innych przed zagrożeniami, okazywać wdzięczność itd.
Co ważne ta kocia saga nie jest przesłodzona - tak jak w życiu zdarzają się tu i smutne wydarzenia. Nie jest to więc książeczka tylko dla młodszych czytelników. Prosty język, króciutkie rozdziały i mało skomplikowane historie mogą rzeczywiście trochę sugerować takiego adresata tej pozycji, ale i dorosły czytelnik może z przyjemnością się w tym odnaleźć. To książka o przyjaźni, zaufaniu i o tym jak można uszczęśliwić zwierzę, zostając w zamian obdarzonym jego wdzięcznością i miłością.
W tej chwili u nas w domu zostały już tylko dwa koty i choć nie raz doświadczamy różnych kłopotów z tego powodu, nie wyobrażam sobie by z naszego życia zniknęły one całkiem. Bohaterowie mieli ich w pewnym momencie... 12. Nic dziwnego, że i materiału na książkę trochę się zebrało :) Można znaleźć w tekście trochę wskazówek i podpowiedzi na temat postępowania w różnych sytuacjach, ale to raczej gdzieś "przy okazji", bo rzecz jest przede wszystkim lekkim czytadłem.
PS Córa już zapowiedziała, że książki nie odda. A znając jej gusta (przygodówki im straszniejsze, tym lepsze - wampiry, duchy itp.),to miło, że książeczkę tak pełną ludzkich odruchów i prostych naturalnych uczuć, uznała nie tylko za ciekawą, ale i cenną na tyle, żeby ją zachować.
http://notatnikkulturalny.blogspot.com/2013/07/riko-i-my-o-kotach-ludziach-przyjazni-i.html