Niemiecki filozof i teolog katolicki. Przyszedł na świat we Florencji w rodzinie protestanckiej. Absolwent Uniwersytetu Monachijskiego (Ludwig-Maximilians-Universität München - LMU) oraz Uniwersytetu w Getyndze (Georg-August-Universität Göttingen - GAU). W 1914 r. przeszedł wraz z żoną na katolicyzm. Radykalnie sprzeciwiał się komunizmowi i nazizmowi. W 1938 r. opuścił hitlerowską Austrię (wykładał wtedy w Wiedniu). Na początku osiedlił się w Szwajcarii, potem we Francji. Następnie poprzez Portugalię i Brazylię dostał się do USA, gdzie mieszkał do śmierci. Dietrich von Hildebrand żył 87 lat. Wybrane dzieła: "Liturgie und Persönlichkeit" (1933, polskie wydanie: "Liturgia a osobowość", Fundacja Dominikański Ośrodek Liturgiczny / Wydawnictwo M, 2014),"Die Umgestaltung in Christus" (1940, polskie wydanie: "Przemienienie w Chrystusie", Wydawnictwo Znak, 1982),"Was ist Philosophie?" (1960, pierwsze polskie wydanie: "Czym jest filozofia?", Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy, 2011),"The Trojan Horse in the City of God: The Catholic Crisis Explained" (1967, polskie wydanie: "Koń Trojański w mieście Boga", Fronda, 2000).
Dwukrotnie żonaty: 1. Margarete Gretchen Denck (1912-1957, jej śmierć),syn Franz; 2. Alice Jourdain (1959-26.01.1977, jego śmierć).http://www.hildebrandproject.org/
Wielkość wolnej woli człowieka polega na możliwości wypełnienia tego, do czego wzywają wartości obiektywne, pomimo że instynkty, nastrój i ...
Wielkość wolnej woli człowieka polega na możliwości wypełnienia tego, do czego wzywają wartości obiektywne, pomimo że instynkty, nastrój i inne okoliczności ciągną nas w przeciwnym kierunku.
Choć liturgia nie ma sensu pedagogicznego, to ponieważ osobowość rozwija się w odpowiedzi na wartości, liturgia może pomóc w jej kształtowaniu. Wg von Hildebranda, duch liturgii idzie wbrew tendencjom współczesności: jej duch wspólnoty może być odtrutką na rozrost indywidualizmu, duch czci może być lekarstwem na zalew narcyzmu, zaś odpowiedź, jakiej domaga się liturgia, przeciwdziała mentalności widza.
Książka mniej jest więc poświęcona liturgice, bardziej zaś kwestiom wychowania i krytyce współczesności przeciwstawiającej się w wielu swych tendencjach chrześcijaństwu. Pisana niewątpliwie z konserwatywnego punktu widzenia stanowi mądrą odpowiedź na owe tendencje.
Pozycja niemalże poetycka, filozoficzna, sięgająca głębi teologii, a jednocześnie pełna bardzo trzeźwego osądu realiów życia w małżeństwie. Jest to książka ukazująca zamierzone piękno związku małżeńskiego w rozumieniu chrześcijańskim, jednocześnie nie stroniąca od życiowych konstatacji o najlepszych i dopuszczalnych przyczynach zawierania tego sakramentu, jego rozwoju i obowiązków małżonków.
Dodatkową zaletą książki jest poparcie słów w niej zawartych przykładem pobożnego życia małżeńskiego Autora.