Najnowsze artykuły
- ArtykułyWeź udział w akcji recenzenckiej i wygraj książkę Julii Biel „Times New Romans”LubimyCzytać1
- ArtykułySpotkaj Terry’ego Hayesa. Autor kultowego „Pielgrzyma” już w maju odwiedzi PolskęLubimyCzytać2
- Artykuły[QUIZ] Te fakty o pisarzach znają tylko literaccy eksperciKonrad Wrzesiński18
- ArtykułyWznowienie, na które warto było czekaćInegrette0
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Anna Dostojewska
2
7,1/10
Pisze książki: biografia, autobiografia, pamiętnik
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Jeżeli chcesz wysłać nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
7,1/10średnia ocena książek autora
50 przeczytało książki autora
101 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Powiązane treści
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
- Widzi pani, Anno Grigoriewno, co zrobiłem? - powiedział Fiodor Michajłowicz, mocno ściskając mi rękę. - Przez wszystkie te dni bardzo tęsk...
- Widzi pani, Anno Grigoriewno, co zrobiłem? - powiedział Fiodor Michajłowicz, mocno ściskając mi rękę. - Przez wszystkie te dni bardzo tęskniłem za panią. Dziś od samego rana myślałem o tym, czy pojechać do pani, czy nie? Czy mi wypada? Czy moja tak prędka wizyta nie wyda się matce pani dziwna? Dopiero byłem w czwartek, a zjawiam się już w niedzielę! Postanowiłem, że za nic nie pojadę, i jak pani widzi, przyjechałem!
1 osoba to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Mój biedny Fiedia: Dziennik Anna Dostojewska
6,6
Osiem gwiazdek dlatego, że to moja subiektywna ocena, a wszystko co dotyczy tego pisarza jest dla mnie wartościowe, niezwykle ciekawe i intrygujące. Zdecydowanie odraczam czytelnikom, których Dostojewski nie interesuje.
Dziennik spisany przez bardzo młodziutką Annę, raczej niewiele sobą reprezentuje jako dzieło literackie, pisany nieciekawym stylem, stanowi raczej zapis suchych faktów, czasami niezbyt ciekawych czy istotnych. Z tych względów nie polecam go czytelnikom, którzy nie przepadają za Dostojewskim, niewiele oni wyniosą z tej lektury, a momentami nieźle się wynudzą. Anna opisuje prawie każdego dnia w swoim dzienniku np. jakie kupili z Fiedią owoce, ile one ważyły, ile kosztowały. Opisuje co jedli na śniadanie, obiad, kolację. Opisuje wreszcie przebieg gier Dostojewskiego w kasynie, wskazując dokładnie, ile razy w danym dniu Fiedia grał, ile postawił, ile przegrał, ile w związku z tym pozostało im na życie, ile od kogo pożyczyli, kiedy muszą oddać. Dla czytelników, którzy nie przepadają za Dostojewskim – nic ciekawego.
Dla czytelników, których intryguje i pociąga ten „okrutny talent”- utwór o niekwestionowanej wartości dokumentalnej. Można trochę podejrzeć życie codzienne wielkiego pisarza, poznać bliżej zwykłego człowieka, który również tkwił w tym geniuszu, zaczerpnąć kilku informacji o upodobaniach czy poglądach pisarza. Nie zmienia to faktu, że aby zdobyć te informacje trzeba przebrnąć przez te momentami zupełnie nieciekawe zapisy. Chociaż ja, to jestem tak nawiedzona, że w sumie, to cieszę się, że wiem, jakie owoce i za jaką cenę jadał sobie Fiedia ;)
Dziennik relacjonuje uzależnienie Dostojewskiego od gier hazardowych i cierpienia, które z tego powodu stały się udziałem jego, oraz jego młodziutkiej żony. Był to wielki dramat tych obojga.
Wspomnienia Anna Dostojewska
7,6
Anna Grigoriewna Dostojewska z domu Snitkin, spisywała ‘Wspomnienia’ przez pięć zim, skończyła je gdy miała siedemdziesiąt lat, a wydano je po raz pierwszy w 1925 r. już po jej śmierci. Nie był to okres, kiedy powszechne były powieści spod pióra kobiety. We wstępie autorka usprawiedliwia się ze staromodnego stylu i rozwlekłej narracji, którym przede wszystkim przyświecało „serdeczne pragnienie przedstawienia czytelnikom Fiodora Michajłowicza Dostojewskiego”. Cukierkowo i krystalicznie: mój drogi mąż, miły i ujmujący człowiek – tak o nim pisze i nie znajdziemy najmniejszej krytyki. Przynajmniej nie wprost, bo między wierszami, jak delikatne cienie przemykają fakty burzące idealny obraz.
Fiodora Dostojewskiego poznajemy we ‘Wspomnieniach’ w momencie, gdy ‘Zbrodnia i Kara’ jest jeszcze nieukończona, a do powstania ‘Gracza’ niezbędne są stenograficzne umiejętności Anny. On jest czterdziestoczteroletnim wdowcem, z rodziną brata i pasierbem na utrzymaniu, w dodatku hazardzistą z notorycznymi długami. Ona ma dwadzieścia lat, jeszcze dziecko, jak o niej mówi narzeczony, ale jednocześnie jest z pokolenia nihilistek, łaknąca wiedzy, wyróżniona w gimnazjum srebrnym medalem, ze sporadycznymi napadami histerii, które czasami wplatają się w wydarzenia.
Jej „ukochany mąż” był „ideałem człowieka” - przez ponad czterysta stron budowany jest wyidealizowany portret przez bezkrytycznie zachwyconą żonę. Jednak pod koniec opowieści, gdy pożegnaliśmy już bohatera, cytowany jest list Strachowa do Tołstoja, w którym Dostojewski opisany jest jako „zawistny i rozpustny” człowiek który „nigdy nie żałował swoich podłości”. Bo M.N. Strachow również napisał ‘Wspomnienia’ o Dostojewskim, jednak „cały czas, gdy pisał (‘Wspomnienia’),walczył z budzącą się w nim odrazą”. Podając te fakty, Anna uważa „za swój obowiązek zaświadczyć, że Fiodor Michajłowicz był człowiekiem niespotykanej dobroci”, ale jednak sama tę skazę na brylancie wskazuje i nie sposób ocenić czy niewinnie, czy z całą premedytacją. Oczami bezkrytycznej żony widzimy przesłodzoną postać męża, a na koniec zaskoczeni jesteśmy elementem realizmu. W efekcie otrzymujemy dwie skrajne opnie: niczym tezę i antytezę, a prawda zapewne krąży między nimi jak wolny elektron i nie koniecznie mamy szansę ją uchwycić.