Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik234
- ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
- ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński40
- ArtykułyOgromny dom pełen książek wystawiony na sprzedaż w Anglii. Trzeba za niego zapłacić fortunęAnna Sierant13
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Václav Řezáč
Źródło: www.slovnikceskeliteratury.cz
Znany jako: Václav Voňavka, Wacław RzezaczZnany jako: Václav Voňavka, Wacław Rzezacz
8
6,8/10
Pisze książki: literatura młodzieżowa, literatura piękna
Urodzony: 05.04.1901Zmarły: 22.06.1956
Czeski pisarz. Autor powieści dla młodzieży, np. Zielona książka oraz cenionych powieści psychologiczno-obyczajowych atakujących moralność mieszczańską: Ślepa uliczka, Czarne światło, Świadek.
Największe zainteresowanie wzbudziła jego powieść Krawędź (1944, wydanie polskie 1948),której tematem jest proces powstawania utworu literackiego. W latach 50. pisał w duchu realizmu socjalistycznego.
Największe zainteresowanie wzbudziła jego powieść Krawędź (1944, wydanie polskie 1948),której tematem jest proces powstawania utworu literackiego. W latach 50. pisał w duchu realizmu socjalistycznego.
6,8/10średnia ocena książek autora
51 przeczytało książki autora
106 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Opowiadania pisarzy czeskich XX w. Bohumil Hrabal
6,8
Wydany przez Naszą Księgarnię w 1977 roku zbiór opowiadań czeskich pisarzy*, z których do naszych czasów ostali się w pamięci Jaroslav Hašek, Karel Čapek, Ota Pavel czy Bohumil Hrabal. Część opowiadań nieznośnie tchnie duchem socjalizmu (jak np. „Towarzysze na czeskiej barykadzie” u J. Drdy),natomiast pozostałe, zwłaszcza te o przedwojennych czasach i „dziejące się” w okresie okupacji, rzeczywiście zasługują na uwagę.
I tak przyzwoicie komiczne „O złodzieju Szejbie” Haška, więźniu, który „bez knedlika nie mógł służyć do mszy”, zazdrosno-miłosna historia „Pieniądze” Čapka, żydowska, sztetlowska niemal powiastka Olbrachta „Cud z Julcią”, psychodeliczne opowiadanie R. Weinera „Głos w telefonie”, godny uwagi „Amorek śmierci” J. Havlicka, którego tytuł mówi sam za siebie – to ocierająca się o horror historia - polecam ją strrasznie, rewelacyjnie skomponowane, a przy tym wesołe „Opowiadanie mistrza wagi ciężkiej” E. Bassa – o wyprawie czeskiego zapaśnika do nowojorskim getta, opisująca niespodziewane skutki zgolenia wąsów przez pewnego dżentelmena, kapitalnie absurdalna ale przez to zapadająca w pamięć „Przemiana” V. Rezaca, smutne ale rewelacyjnie budujące klimat osaczenia i nadciągającego końca „Srebrne wesele” z przejmującym zakończeniem oraz kryminalno-psychologiczna „Zasadzka” J. Kozaka.
I na deser najlepsze – dla tych, którzy jeszcze nie znają – absolutny must have: „Śmierć pięknych saren” O. Pavla.
Czarne światło Václav Řezáč
7,2
Mocno introspekcyjna opowieść o wyjątkowej kanalii. Poczucie krzywdy i zawiść przywodzą Karola Kuklę do serii haniebnych czynów, które nie przynoszą spodziewanego efektu, toteż poczucie krzywdy i zawiść wzmagają się, skutkując kolejną serią haniebnych czynów. I tak w kółko, z którego wyrwać można się tylko w jeden sposób.
„Czarne światło” ukazało się w 1940 roku, co sugerowałoby odczytanie powieści jako obrazka absolutnego załamania wartości; rzut oka na biografię Řezáča każe jednak nabrać oddechu i dopatrywać się w jego dziele jedynie zaciekłej krytyki skompromitowanego mieszczaństwa.
Kukla to zresztą typ uniwersalny i ponadepokowy; a jednak jego sąsiadujące ze sobą przebiegłość i gapiostwo składają się w moich oczach na konflikt sztuczny, niewzięty z natury. Trzeba jednak przyznać, że powieść jest bardzo dobrze napisana, a jej (anty)bohater charakteryzuje się pewnym niełatwo wytłumaczalnym magnetyzmem.