Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Znowu został zmieniony tytuł w polskim wydaniu (i to w stylu taniej sensacji). Oryginalny tytuł brzmi: "Making Rounds with Oscar. The Extraordinary Gift of an Ordinary Cat" i znacznie lepiej oddaje treść książki. Autor, David Dosa, jest lekarzem geriatrą i profesorem na Uniwersytecie Browna. Poza szpitalem pracuje jako lekarz w domu opieki dla chorych na chorobę Alzheimera - Steere House w Providence. Książka przede wszystkim traktuje o jego pacjentach z demencją i ich rodzinach. Z taktem i w prostych słowach opisuje zagubionych pacjentów w początkach choroby, trudną sytuację krewnych, a także zastanawia się nad problemem "leczenia za wszelką cenę" - kiedy diagnostyka czy leczenie jest nieprzyjemne, bolesne czy agresywne i właściwie niczemu nie służy. Poszczególne historie łączy kot Oskar. Pierwszym kotem w Steere House był Harry, który wprowadził się tam sam i nie dał się przegonić. Później zauważono, że koty w domu opieki wprowadzają domowy nastrój i korzystnie wpływają na pacjentów. W opisywanym czasie w Steere House mieszkało sześć kotów, królik i ptaki. Po oddziale zaczęły chodzić słuchy, że Oskar towarzyszy ludziom umierającym. Autor najpierw doszedł do wniosku, że wszyscy są "lekko stuknięci". Później zaczął sprawę badać i rozmawiać z rodzinami pacjentów, którzy odeszli. Opowiadali o sobie, o bliskiej osobie, która zachorowała. Z wdzięcznością wspominali Oskara, twierdzili, że pomagał nie tylko umierającemu, trwając przy nim, ale także i im w tym momencie. Misję Oskara autor najpierw opisał w artykule w "New England Journal of Medicine". Ten artykuł został przedrukowany w polskim czasopiśmie lekarskim (o czym wiem od lekarza). Posłowie książki, składające się z podziękowań, kończy zdanie: "A tak przy okazji: na końcu moich dni wolę kota niż OIOM".