Najnowsze artykuły
- ArtykułyKsiążki o przyrodzie: daj się ponieść pięknu i sile natury podczas lektury!Anna Sierant5
- ArtykułyTu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]Konrad Wrzesiński37
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać422
- Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Aleksy Riemizow
Źródło: Wikipedia
Znany jako: Алексей Михайлович РемизовZnany jako: Алексей Михайлович Ремизов
2
7,5/10
Pisze książki: literatura piękna
Urodzony: 24.06.1877Zmarły: 26.11.1957
Rosyjski pisarz modernistyczny okresu rosyjskiego srebrnego wieku.
Autor utworów z elementami folkloru i naturalizmu; idealizował ustrój patriarchalny, uprawiał literacką parafrazę apokryfów, legend i baśni, kontynuował tradycję skazu; w późnych utworach dominowała tematyka historyczna i baśniowa.
Jego twórczość wywarła istotny wpływ na prozę takich pisarzy, jak M. Priszwin, J. Zamiatin i B. Pilniak.
Autor utworów z elementami folkloru i naturalizmu; idealizował ustrój patriarchalny, uprawiał literacką parafrazę apokryfów, legend i baśni, kontynuował tradycję skazu; w późnych utworach dominowała tematyka historyczna i baśniowa.
Jego twórczość wywarła istotny wpływ na prozę takich pisarzy, jak M. Priszwin, J. Zamiatin i B. Pilniak.
7,5/10średnia ocena książek autora
31 przeczytało książki autora
67 chce przeczytać książki autora
3fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Opowieści apokryficzne: Paralipomenon, Leimonarion, Alatyr
Aleksy Riemizow
7,5 z 2 ocen
17 czytelników 1 opinia
2000
Najnowsze opinie o książkach autora
Siostry krzyżowe Aleksy Riemizow
7,6
Czasami jest tak, że człowiek, żeby poczuć prawdziwe mistyczne przeżycie musi odrzucić tłumaczenie sobie wszystkiego, na rzecz czegoś co po prostu jest. Tak jest w teatrze, tak jest w malarstwie. Rzeczy które są człowiecze można logicznie wytłumaczyć, lecz jeżeli będziemy chcieli po ludzku wytłumaczyć przeżycia duchowe, padniemy i przestaniemy je zupełnie odczuwać.
I właśnie to w prozie rosyjskiej lubię. To jest prostota, która zarazem obrazuje te zdarzenia i zachowania jako coś codziennego, a zarazem nie próbuje ich tłumaczyć jako czegoś ludzkiego. To samo czułem w siostrach krzyżowych. Siostry krzyżowe jako obraz ciemnego, ciężkiego osiedla mieszkalnego, które pomimo bycia w samym centrum Rosji, mogłoby wydawać się mocno prowincjonalnym. Jest tu świat, który z zabobońskiej świadomości zaczyna powoli ulegać biurokratyzacji, tym samym ludzie wobec tego dopuszczają się nieświadomej opozycji. Odnosi się wrażenie, że Ci ludzie tak bardzo nie są przygotowani do rzeczywistości jaką zaczęto ich otaczać, że pomimo prób poddańczych, nie potrafią ulec tym zmianom. Tym samym pozostają gdzieś w przeszłości niosąc jakieś stare brzemienia, które wyleczyć według nich potrafią tylko jakimś mitycznym cierpiennictwem.
Książka naprawdę warta przeczytania chociażby ze względu na bardzo nowatorski styl autora.
Siostry krzyżowe Aleksy Riemizow
7,6
Książkę, o której tym razem piszę przeczytałam już kilka miesięcy temu. A jest to arcyciekawa, zarówno pod względem tematyki jak i stylu jakim została napisana, powieść Aleksego Riemizowa pod intrygującym tytułem "Siostry krzyżowe". Jak sądzę pisarz nie jest znany a ja też zetknęłam się z nim przypadkowo w trakcie przeglądania jakiegoś antykwariatu na allegro. To właśnie tytuł książki mnie zaciekawił.
Kim był Riemizow?
Z dość obszernego posłowia wynika, że Aleksy Riemizow urodzony w 1877 roku w Moskwie, w rodzinie kupieckiej, który studiował na wydziale fizyczno-matematycznym uniwersytetu moskiewskiego, uważany jest za jednego z największych prozaików rosyjskich XX wieku. Życie miał trudne bowiem jego pół spędził na emigracji, gdyż jak w 1921 roku opuścił Rosję to mimo przyjęcia w 1948 roku obywatelstwa radzieckiego już nigdy do kraju nie wrócił. Wpierw mieszkał w Berlinie skąd w 1923 roku przeniósł się do Paryża, gdzie zmarł w 1957 roku. Na powrót do kraju nie pozwolił mu zły stan zdrowia, do którego przyczyniły się lata paryskiego ubóstwa oraz osamotnienie, gdyż w 1943 roku zmarły jego żona i córka. Miał tu jednak również znaczenie fakt, że Riemizow był płodnym pisarzem, a w ZSRR nie miał perspektyw wydawniczych. To w czasie emigracji stworzył przeważająca większość swej prozy. Wydał w tych latach aż 45 książek, wśród których znalazły się najbardziej dojrzałe, ale i najśmielsze artystycznie dzieła. Riemizow był twórcą wszechstronnie utalentowanym. Pisarz, ale i niepospolity rysownik, którego cenił sam Picasso występował również jako aktor i śpiewak. Jego pisarstwo ukształtowało się pod wyraźnym wpływem Gogola, Dostojewskiego i Leskowa. Wśród 80 książek, które napisał występują : powieści, eseje, stylizowane latopisy, legendy i apokryfy.
Jak można przeczytać w obszernym posłowiu zawartym na końcu książki "Siostry krzyżowe", pierwsza wydana w polskim przekładzie książka Aleksego Riemizowa, są jednym z czołowych utworów pierwszego okresu jego działalności . Riemizow zesłany za udział w demonstracji studenckiej w 1966 roku na dwa lata w głąb Imperium Rosyjskiego poznał doskonale ludzi i ich życie oraz stosunki tam panujące, w prowincjonalnych mieścinach. Ta wiedza okazała się dla jego twórczości bezcenna . Riemizow należący do grupy symbolistów wyróżniał się z inteligenckiego kręgu symbolistów właśnie swym doświadczeniem konkretnego życia, znajomością kraju, nizin społecznych, obyciem z folklorem wiejskim i miejskim. A cała jego twórczość nacechowana była fascynacją folklorem i literaturą średniowieczną. To wszystko zawarł również w swych "Siostrach krzyżowych", które są bardziej przypowieścią niż powieścią, przypowieścią "odwołującą się do mitu ewangelicznego - misterium śmierci i zmartwychwstania, krzyżowej męki ludzkiego życia".
Akcja książki dzieje się w w 1905 roku w Petersburgu, w czasie przed Wielkanocnym. Głównym bohaterem książki jest Marakulin, Piotr Aleksiejewicz, który po pięciu latach pracy mimo swej dokładności z jaką ją wykonywał, zamiast spodziewanej premii przed Wielkanocą, zostaje nagle po kontroli z niej zwolniony, z dnia na dzień. Marakulin popada w w związku z tym w tarapaty finansowe stając się bezdomnym a na dodatek cierpi psychicznie z powodu niesprawiedliwości, jaka uważa go spotkała. W końcu wynajmuje mieszkanie w kamienicy Burkowa i tam na jego drodze staje siedem różnych kobiet, z których każda naznaczona własnym losem dźwiga krzyż odrębnego cierpienia.
Skąd tytuł książki?
I tu muszę znów powołać się na posłowie, z którego dowiedziałam się, że miano "sióstr krzyżowych" nosiły w dawnej ruszczyźnie kobiety, które zamieniając się chrzestnymi krzyżami noszonymi na piersi- krzyżami nadawanym na chrzcie świętym - wstępowały w duchowe pokrewieństwo. Było jednak również drugie znaczenie dla tego wyrażenia , które mówiło, że to siedem boleści Panny Marii stojącej pod krzyżem, inaczej siedem mieczów w sercu Matki Boskiej. "Siostrami krzyżowymi" w powieści Riemizowa są więc te kobiety, z którymi obcując, Marakulin, z czasem przejmuje na siebie ich cierpienia.
"Siostry krzyżowe" to mroczna przypowieść z elementami groteski o ludzkiej nędzy i cierpieniu. Książka, w fabule której ogromną rolę odgrywa krzyż jako symbol cierpienia ale i zmartwychwstania, a wróżby i sny determinują życie głównego bohatera. Pisane nowatorskim, specyficznym stylem w odbiorze nie są najłatwiejsze, ale mimo to warte są przeczytania, gdyż fabuła ich jest intrygująca a po za tym poznajemy w niej Petersburg z początków XX wieku wraz z jego warstwami społecznymi wywodzącymi się z różnych nie tylko środowisk, ale i części Rosji.