Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ona i on snujący się po nocy ulicami miasta. Kiedyś dzieci rewolucji nie wahające się ani przez moment dla sprawy, a teraz ścigane przez wyrzuty sumienia. Rewolucja zwyciężyła ( chodzi o wojnę algiersko-francuską),ale tych dwoje jest już wyzbytych wszystkiego, złudzeń, uczuć, majątku, a za nimi podąża złowrogi cień, ściga ich własna potworna przeszłość. Ta ich włóczęga zawieszona jest w sennym nastroju, pełna majaków i zniekształconych osobników, niestety te widziadła, dawne i teraźniejsze, są jak najbardziej prawdziwe. Mało kogo dzisiaj obchodzą problemy z tak nierealnej przeszłości, to oczywiste, ale choćby dla dialogu partyzantów próbujących dojść do mitycznego celu warto. Napisana prosto, urywanymi zdaniami, w których więcej należy się domyśleć niż powiedziano, oddająca niesamowitość, absurdalność a jednocześnie grozę sytuacji, a autor osiągnął tutaj doskonałość, oddał to, co tak trudno oddać słowami, bezsens tych wszystkich okrutnych poczynań człowieka. Zresztą ta wojna nie jest nawet tłem tej opowieści, jest tylko po to by umiejscowić ją w czasie i przestrzeni. Bo to opowieść o erozji, agonii, bankructwie, klęsce, lecz tej moralnej, bo w końcu rewolucja wygrała, lecz niszcząc samą siebie. I cały czas w powietrzu wisi to pytanie nie zadane przez nikogo: po co to było? Więc kto teraz zostanie królem?