Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rzadko wystawiam tak wysokie noty, ale przy wspomnieniach "Laudańskiego" nie zastanawiałem się ani chwili. Przedwojenny harcerz, w czasie wojny członek m.in. GS oraz AK, powojenny więzień. Nie polityczny, antypaństwowiec, jak to wywrzeszczał mu w twarz naczelnik z Rakowieckiej. Jak można było ładować po wojnie do więzienia akowców, pilotów PSP na Zachodzie, przedwojennych dowódców Wojska Polskiego robiąc z nich wszystkich wrogów Ludowej Ojczyzny? Mało tego, wsadzać ich do jednej celi z wysokimi oficerami Wehrmachtu czy też SS (Stroop, Geibel)???... Pytania oczywiście retoryczne. Płakać się chce, gdy autor porównuje pobyt na Pawiaku z pobytem w Więzieniu Mokotowskim i stwierdza, że Niemcy nie okradali więźniów z żywności przysyłanych przez rodzinę. W przeciwieństwie do polskich władz więziennych... Juliusz Bogdan Deczkowski, oprócz fenomenalnej pamięci i siły woli do spisywania swoich przeżyć ma też niesamowity i dość rzadki dar. Nie sposób się od jego wspomnień oderwać, jak też pozostać na nie obojętnym. Nie spotkałem do tej pory równie emocjonalnie i ciekawie spisanych przeżyć z okresu Powstania Warszawskiego. Wspaniała książka. Bardzo gorąco polecam.