Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwszy tom “Krokow w nieznane” z poczatkow lat 70-dziesiatych. Czytalem jako dzieciak, choc dzis juz nic z tego nie pamieta, tak ze po latach moge uznac jako nowa lekture. Dzis po wiecej niz 35 latach to juz niemal antyk. Minimalistyczna dekturowa okladka (w kolorze zoltym). Kiepskiej jakosci papier, lecz tom porzadnie zszyty. Niepodzianka, sa modernistyczne ilustracje zapowiadajace kolejne opowiadania. Volumin chociaz zawiera zaledwie nieco ponad 400 stron, ma grubosc okolo 5cm. Ksiazka domowym sposobem zostala przerobiona na elektroniczny format I przeczytana na elektronicznym czytniku. Opowiadania wybrane zgodnie z linia. W wiekszej czesci roadzeckich pisarzy (na szczesie fikcja naukowa w ZSRR byla na dosc wysokim poziomie); kilka polskich z Lemem na czele oraz kilka amerykanskim. Kolejna niepodzianka jest, ze opowiadania nie zestarzaly sie az tak bardzo. Zgodnie z socjalistyczny obsesja, by bawic I uczyc zarazem (nie byla to obsesja z tych najgorszych),na koniec tomu umieszczono trzy eseje popularno-naukowe. Slaba ich dwa z nich, sa autorstwa radzieckich badaczy, czy tez publicystow. Usmiech przywoluje szczegolnie esej B. Lapunowa – Zamieszkamy kosmos. Autor dokonal niezlego wyczynu cytujac w nim Lenina I Engelsa.