Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Perełka znaleziona w starej szpitalnej biblioteczce. Ta książka była jedną z takich, po przeczytaniu których odczuwa się żal, że drugiej takiej się nie znajdzie. Ponieważ do pewnego momentu jest to autobiografia Léo Valentina, spadochroniarza, człowieka, który całe życie marzył aby nie spadać tylko lecieć. Jego marzenie w pewnych momentach stawało się nawet obsesją. Dzisiaj wydaje nam się, że skakanie ze spadochronem jest bezpieczne. Jednakże w czasach, w których żył Valenin czyli w pierwszej połowie XX wieku do oddziału spadochroniarzy zapisywali się jedynie szaleńcy. Niedopracowana technika skoku, technika składania spadochronu oraz brak czasu na szkolenie spowodowały, że większość przyjaciół Leo zginęła właśnie podczas skoku. Sam autor opowiada o swoich lękach, uczuciach jakie towarzyszą skokom. Opowiada prostym językiem trafiającym w samo serce czytelnika. Jest to opowieść prawdziwa, nie podszywana kłamstwami o odwadze, bohaterstwie czy pewności siebie. Autor skrupulatnie opisuje, co czuje człowiek, kiedy spadochron się nie otworzy lub linki się poplączą. Opisuje to wszystko tak, że człowiek nawet jeśli jest laikiem w tej dziedzinie nie gubi się w gąszczu nazw i sformułowań związanych ze spadochroniarstwem Z całym sercem mogę polecić autobiografię Léo Valentin. Jest to na pewno książka o człowieku, który nigdy nie przestawał marzyć i dążył do realizacji swojego celu. Wielka szkoda, że historia Léo Valentina nie doczekała się ekranizacji a książka jest tak słabi znana.