Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kim jest bloger? Takie niezwykle prowokujące pytanie zadaje jedna z autorek zbioru opowiadań. Pozycja to nietypowa, ale zanim przejdę do szczegółów, pozwolę sobie przedstawić moją własną opinię na ten temat. Zwykły zjadacz chleba postrzega blogosferę jednowymiarowo. Od razu gdzieś w tle wyobraża sobie internetowy dziennik. Na przestrzeni kilku ostatnich lat, prym jednak wiodą strony tematyczne, które pomagają w dzieleniu się swoimi pasjami z innymi. Mamy, więc bez liku blogów kulinarnych, hafciarskich, czy podróżniczych. Gdzieś na uboczu jest coraz większa grupa osób chcąca pisać o kulturze i literaturze. Pomimo, iż to nieco odsunięte od trendów środowisko coraz częściej jest doceniane przez wydawców, którzy np. proponują współpracę recenzencką ludziom kochającym książki, to jednak jest w tym kręgu spora liczba osób, która pragnie nie tylko oceniać dokonania innych, ale również (a może przede wszystkim) sama kreować współczesną kulturę. Warto, więc postawić sobie nieco bardziej szczegółowe pytanie:, Kim jest bloger literacki, który pragnie również zostać pisarzem? Odpowiedzi na to pytanie postanowiłam poznać, dzięki niezwykłej książce. Wszystko zaczęło się od pomysłu Krainy Czytania, czyli autorki bloga W Krainie Czytania i Historii, która zaprosiła do współpracy pomysłodawczynię strony Książki Zbójeckie. Tak powstała para, która zaczęła motywować innych do ukazania ukrytych (i nie tylko) talentów literackich. Tak powstał unikatowy projekt Blogerzy Książki Piszą, którego finalnym efektem jest antologia „Szkice z życia”. Blisko trzydziestu twórców stworzyło ciekawą mozaikę historii i emocji, których nie znajdziemy nigdzie indziej. Treścią większości opowiadań są po prostu zwykłe, życiowe sytuacje, które mogłyby się przydarzyć większości z nas. Często zadziwia sposób przekazu, lub umiejscowieniu akcji w pozornie banalnym otoczeniu. Wszak, kto współcześnie zwróci uwagę na chociażby historię małej dziewczynki podróżującej z misiem i jej nieco przypadkowego opiekuna („Sceny lotniskowe” Jana Antoniego Homy) czy zwykłą torbę, która dla bohaterki staje się dużo ważniejsza, niż można by na początku przypuszczać („Torba pełna wspomnień” Marii Izabeli Fuss)? Jednak gdzieś w tle nawet tych z pozoru błahych historii, jest często ukryte drugie dno. Myślę, że ukazanie często codziennych problemów, z jednej strony zniechęci niektórych do lektury, ale ja mam dużą dozę szacunku dla twórców, którzy potrafią dostrzec coś wartościowego w codzienności i potrafią to umiejętnie wykorzystać. Nie brak w tematyce konkretnych utworów przedstawienia całej palety uczuć. Znajdziemy tu, więc nie tylko miłość, ale i na przykład przyjaźń czy poczucie samotności. Dla mnie szczególnie trudne okazały się opowiadania o utracie bliskich osób. Wrażliwy czytelnik nie potraktuje obojętnie takich utworów jak „Elżbieta” czy „Ostatnia misja” Agnes A Rose. Do tego ostatniego opowiadania można się również odnieść odpowiadając na pytanie czy w literaturze blogerów istnieje jakiekolwiek tabu? Moim zdaniem nie. Autorka wspomnianego szkicu nie bała się podjąć trudnego tematu uczestnictwa polskich żołnierzy w misjach wojskowych z punktu widzenia ich rodzin. Podobnie można postrzegać w moim odczuciu utwór „Boję się ciebie potomku” Katarzyny Warpas, poruszający kwestię gotowości do macierzyństwa. Wszyscy ci, którzy borykają się z brakiem pracy, z pewnością razem z bohaterką „Przystani” Danuty Awolusi, będą przeżywać jej dylematy. Chyba największą zaletą tej antologii jest zaskoczenie. Wielu twórców stara się złamać utarte schematy i stereotypy odwracając standardowe myślenie czytającego. W „Matce” Magdaleny Żerek widzimy punkt widzenia teściowej, a „Sielanka” Agnieszki Gil to bardziej koszmar niż kraina szczęśliwości. Z drugiej jednak strony, po raz kolejny przekonałam się, że kreatywność nie zna granic i zawsze można znaleźć coś, co będzie świeże i niespotykane albo po prostu ciekawe. Tu na pierwszy plan wysuwają się chociażby takie opowiadania jak „Samotni z wyboru”. „Pielęgnujmy guziki” czy „Opowieści trzeciego stopnia”. Odbiorcy, którzy szukają odniesienia do klasyki literatury i sztuki, również znajdą tu coś dla siebie. Czasami wszakże, w tle pojawia się motyw obrazu słynnego malarza czy bohaterka żywcem wyjęta z powieści Konopnickiej. Całą antologię można potraktować raczej, jako pozycję przeznaczoną dla pań, chociaż w tym literackim aspekcie nie zabraknie czegoś dla fanów męskiej fantastyki (np. „Golem Poznański” Olafa Tumskiego) czy thrillerów („Lustro” Romana Monkiewicza),to jednak w opowiadaniach dominuje proza obyczajowa i romans. Generalnie, „Szkice z życia” odebrałam bardzo pozytywnie, ale nie da się ukryć, że poziom utworów jest bardzo nierówny. Obok prawdziwych perełek są także nieco słabsze propozycje. Wracając do pytania, kim jest bloger... Po przeczytaniu tej pozycji, można dojść do wniosku, iż to przede wszystkim dobry obserwator, który jest zarówno innowacyjny, jak i docenia dobre, klasyczne wzorce. Nie warto go szufladkować, bo cały czas się rozwija. Każdy postrzega rzeczywistość na swój unikalny sposób, więc nie warto zamykać się ma nowe możliwości. (Pierwotnie tekst ukazał się na blogu pod adresem: http://inna-perspektywa.blogspot.com/2013/09/szkice-z-zycia.html)