Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Podręcznik" to dużo powiedziane, chyba, że mamy na myśli taki, który bardziej komplikuje niż wyjaśnia. Przywołuje mechanizmy działania założycieli sekt, ale szczegóły trzeba doczytać w innych źródłach. Odsyła do programów TV Larrego Kinga, ale nie wskazuje czego konkretnie szukać. Przez całą lekturę zastanawiałam się, dlaczego nie ma żadnych konkretnych przykładów, tylko niedopowiedzenia i ogólniki. Niewiele zrozumiałam i zapamiętałam z treści. Czy Gregorego Hartleya obowiązywała tajemnica wojskowa? W "Strategii ostrej jak pepperoni" Jensa Weidnera można poznać nieetyczne chwyty stosowane w pracy z więźniami i podane są przykłady zastosowań taktyk w rzeczywistości biurowej. W przedmiotowej książce autorzy odsyłają do m.in. wydanej w oryginale w 2005 "Jak rozpoznać kłamcę" i wydanej w Polsce w 2009 "Znam cię na wylot". Może nie chcą stosować powtórzeń... Czując niedosyt chce się kopać głębiej i sięgać dalej. Może takie było zamierzenie autorów. Pytanie gdzie szukać rozwinięcia wiedzy? Znalazłam jeszcze "Najniebezpieczniejszą książkę w biznesie" z 2011 (w oryginale). Dla porównania "Podręcznik manipulacji" wydano w 2008 (w oryginale). Maryann Karinch wydała samodzielnie "Nagą prawdę" w oryginale w 2015. Każda jest nieco inna, ale z przykładami. Jaki jest sens pisania książki która niewiele wyjaśnia? Dla obeznanego i wtajemniczonego czytelnika, czy tylko dla forsy. Osobiście zostaję z uczuciami, z jakimi śledczy pozostawia przesłuchanego. Znowu ktoś mnie nabił w butelkę. Grzebię dalej. Może jak się douczę, "Podręcznik..." stanie się drogowskazem, a nie kolejnym przeczytanym woluminem upchniętym na półce. PS. Rewelacyjna grafika na okładce. Człowiek spodziewa się czegoś niesamowitego. A tu póki co tzw. makulatura. Może marudzę, ale porównajcie Podręcznik manipulacji. "Zakazana retoryka" Glorii Beck albo "Manipulację odczarowaną" Marka Skały. W nich są przykłady i objaśnienia. W "Nie okłamujesz mnie" Janine Driver są jeszcze do tego ilustracje.