Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Standardowa pozycja z cyklu Dzieje Narodu i Państwa Polskiego napisana przez cenionego specjalistę tego okresu Henryka Wisnera. Książka opisuje zryw szlachty przeciwko Zygmuntowi III Wazie na którego czele stanęli wojewoda krakowski Mikołaj Zebrzydowski, Janusz Radziwiłł, Jan Herburt i Stanisław Diabeł Stadnicki. Po serii kolejnych zjazdów w Stężycy, Lublinie, Sandomierzu, Jędrzejowie, pomimo układu w Janowcu, mediacji arcybiskupa gnieźnieńskiego Maciejowskiego, prób rozmów Stanisława Żółkiewskiego ze swoim szwagrem Mikołajem Zebrzydowskim rokoszanie niezadowoleni z prac sejmu walnego stanęli zbrojnie pod Guzowem w lipcu 1607 roku i stoczyli przegraną bitwę z wojskami królewskimi. Wojskami koronnymi dowodzili nie byle kto bo Stanisław Żółkiewski, Jak Karol Chodkiewicz i Jan Potocki. Przewaga liczebna była po stronie króla (12 tys vs 6 tys). Ponieważ była to głównie bitwa jazdy, straty nie przekroczyły 200 zabitych. Król przebaczył rokoszanom (choć nie wszystkim jak na przykład Herburtowi). Stało się to w 1608 roku w Krakowie i w 1609 roku poprzez specjalną konstytucję Amnestia. Te bardzo ciekawe wydarzenia dobrze pokazują słabość Rzeczpospolitej. Jest to temat na tyle specjalistyczny, że i styl pracy jest chwilami ciężki w odbiorze. Praca dla zainteresowanych epoką, zwykły zjadacz chleba nie znający historii Polski, bohaterów tamtych czasów i realiów opisywanych wydarzeń mógłby poczuć się "bardzo tą pozycją zmęczony". Uważam że warto. Jeżeli ktoś chciałby zgłębić jeszcze bardziej temat, to pewnie warto sięgnąć do pracy opublikowanej końcem listopada 2019 roku przez Wydawnictwo Naukowe UMK "Rokosz sandomierski 1606-1609" autorstwa Agnieszki Pawłowskiej-Kubik. Mamy tam do czynienia z ponad 500 stronicową pracą na ten temat, tutaj Henryk Wisner opisuje te wydarzenia na 80 stronach.