Plaut, a właściwie Titus Maccius Plautus (ok.250 p.n.e. w Sarsina - ok.184 p.n.e.) - komediopisarz rzymski, jeden z najstarszych (obok Katona Starszego) pisarzy rzymskich, których utwory zachowały się w czymś więcej niż fragmentach, a przy tym jeden z dwóch (obok Terencjusza) komediopisarzy rzymskich, których komedie znamy z autopsji.
Żołnierz Samochwał niestety niemile mnie rozczarował. A to z tej prostej przyczyny że wydał mi się, jak na komedię, niezbyt komiczny. Oczywiście rozumiem, że poczucie humoru starożytnych mogło być, i raczej było, inne niż nasze współczesne, jednak kiedy czytałem komedie Arystofanesa jakoś łatwiej przychodziło mi odnajdywanie tych fragmentów, które faktycznie mogły bawić dawnych widzów. I które bawiły nawet mnie (na czele oczywiście z genialną Lizystratą, której w mojej opinii chyba nic nie jest w stanie przebić :)). Tutaj spodziewałem się podobnej rozrywki, a przede wszystkim większej roli tytułowego bohatera oraz jego przechwałek i peanów nad samym sobą. Dla ścisłości, intryga mająca na celu wywiedzenie w pole Samochwała, a wokół której kręci się cała akcja, faktycznie jest ciekawa. Jednak w moim odczuciu tej komedii, jako całości a nie pojedynczym motywom, czegoś zabrakło.
Komedia omyłek o pyszałkowatym żołnierzu – nicponiu, który porywa upatrzoną wybrankę, co stanowi źródło intryg i kłopotów... Choćby dla samej końcówki warto przeczytać.
Jak zwykle w Bibliotece Narodowej solidne opracowanie tomiku, to już kilkudziesięcioletnia tradycja, tylko przyklasnąć. Można się właśnie ze wstępu dowiedzieć tak na marginesie ciekawostki, iż w starożytności występowało zjawisko prostytuowania córek tzn. samotne matki wdrażały swe pociechy do nierządu, gdy nie mogły ich wydać bez zamożnych krewnych i posagu.