Najnowsze artykuły
- ArtykułyTu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]Konrad Wrzesiński1
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać315
- Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz1
- Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Rafał Gawin
9
4,0/10
Pisze książki: poezja, czasopisma
(ur. 1984) Poeta, okazjonalnie krytyk, współzałożyciel „mŁodzi Literackiej”, korektor i redaktor poezji w „Arteriach”. Publikował m.in. w „Gazecie Wyborczej”, „Odrze”, „Tyglu Kultury”, „Opcjach”, „Kresach”, „Frazie”, „Redzie”, „Portrecie”, „Wyspie”, „Wakacie”, „Cegle” oraz w Na grani. Antologii wierszy łódzkich debiutantów (SPP, POS, Łódź 2008) i antologii "Połów. Poetyckie debiuty 2010" (Biuro Literackie, Wrocław 2010). Nagradzany i wyróżniany w konkursach poetyckich, m.in. im. J. Bierezina i T. Sułkowskiego. Mieszka w Justynowie i w Łodzi.
4,0/10średnia ocena książek autora
78 przeczytało książki autora
89 chce przeczytać książki autora
3fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Na grani. Antologia wierszy łódzkich debiutantów
Monika Mosiewicz, Rafał Gawin
2,0 z 5 ocen
9 czytelników 0 opinii
2008
Najnowsze opinie o książkach autora
Wycieczki osobiste/Code of change Rafał Gawin
3,6
Z Przymiarek, arkusza poetyckiego wydanego przez Biuro Literackie, jak i Połowu 2010, ostało się kilka wierszy. Gawin przygotowywał się do debiutu kilka ładnych lat, by w końcu osiągnąć zamierzony cel: pełnokrwistą książkę, sugerującą nieprzypadkowość układu wierszy, podzieloną na „rozdziały”, o dojrzałej poetyce, choć nieco skostniałej formie, znanej nam i oswojonej przez pokolenie roczników sześćdziesiątych. Żeby nie być gołosłownym i uniknąć uogólnień, pokusiłbym się o wskazanie antenatów – słychać echa takich autorów, jak Darek Foks (ironia i autoironia),Mariusz Grzebalski (narracyjna, skupiona forma wiersza) i Miłosz Biedrzycki (język). Cieszy, że Gawin potrafi skorzystać z osiągnięć poprzedników, płynnie przechodząc do własnego głosu, który to w czterdziestu trzech wierszach wypada dość przekonująco i komunikatywnie.
Więcej na: http://www.wywrota.pl/db/artykuly/19883_notatki_o_debiucie_rafala_gawina_marcin_.html
Wiersze dla kolegów Rafał Gawin
2,4
Do trzech razy sztuka? Najnowszy tom Gawina jawi mi się jako najlepszy z dotychczasowych. Jak zauważył ktoś wcześniej: dużo tu sucharów, dodam od siebie: dużo gierek językowych, czasem prowadzących donikąd. I oto właśnie Gawinowi chodziło: napisać książkę o środowisku poetyckim i dla środowiska; jego, czasem, pustym językiem, niestroniącym od tandety, maskulinizmu, seksu z NRD-owskich kaset VHS. Gawin zdaje się pisać (i mówić) o upadku środowiska literackiego, kultury, wreszcie poezji językiem tych, którzy za ten upadek - w jakimś sensie odpowiadają? Do przemyślenia.