Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieść pensjonarska łamane przez młodzieżowa szpiegowska. Książka raczej dla młodszych odbiorców, ale i tak przyjemnie spędziłam przy niej czas. Historia dwóch rezolutnych dziewczynek - Loli Korskiej i Heli Mieszyńskiej - to czyste ucieleśnienie bardziej realistycznych przygód poszukiwaczy skarbów, które wielu młodocianych pieści gdzieś we własnej imaginacji. Opowiastka jest dość prosta: właścicielka lwowskiej pensji, pani Rozwowska, z powodu remontu przenosi swój zakład naukowy na jeden semestr w mury podolskiego zamku. Dochodzącą uczennicą okazuje się Zula Kierdejówna - dziedziczka włości i nieprzebranych bogactw. Problem jest tylko tej natury, że kosztowności zmarły właściciel ukrył przed wszelkim okiem i nikt nie potrafi ich znaleźć. Hela i Lola z sympatii dla Zuli i jej chorej mamy postanawiają przeprowadzić tajne śledztwo. Jak się okazuje, stryj Edward wskazał trop, którego nikt wcześniej nie podchwycił. Poniekąd dzięki szaradzie, poniekąd dzięki przypadkowi pensjonarki mają sporą niespodziankę. Żałuję, że "Kierdej" (1917) nie dotarł do mnie w dzieciństwie lub wczesnej młodości, ale już później. Przyjemna lektura okraszona rodowymi podaniami z czasów historycznych. Podole ożywa. A i pobliski Kierdejowi Buczacz to przecież miejsce znane z wojen tureckich. Ocena względem gatunku i przeznaczenia.