Profesor Jan Głuchowski urodził się 16 marca 1940 roku w Żylinie. Ukończył studia na wydziale Ekonomiki Transportu Morskiego Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Sopocie. Pracę magisterska napisał pod kierunkiem profesor Jadwigi Jaśkiewiczowej. W czerwcu 1962r. został zatrudniony w charakterze asystenta w Katedrze Prawa Finansowego Wydziału Prawa na Uniwersytecie im. Mikołaja Kopernika. W roku 1965 J. Głuchowski obronił pracę doktorską na temat lokat budżetowych. Stopień doktora habilitowanego został mu nadany 1970r. przez Radę Wydziału Ekonomiki Transportu Uniwersytetu Gdańskiego na podstawie rozprawy o wewnętrznym kredycie publicznym w budżetach państw europejskich. W październiku 1977r. został powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego, a w 1986r. został profesorem zwyczajnym prawa finansowego. Od 1998 r. jest rektorem Wyższej Szkoły Bankowej w Toruniu. Kierował Katedrą Finansów i Prawa Finansowego na Wydziale Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji w latach 1998-2007.
Profesor J. Głuchowski był stypendystą wielu uniwersytetów europejskich i amerykańskich. W latach 1971-1972 przebywał jako visiting professor w The University of Michigan w charakterze stypendysty Fulbighta. W latach osiemdziesiątych był dwukrotnie stypendystą Friedrich Ebert Stiftung. Ponadto prowadził badania w uniwersytetach: w Amsterdamie, Angers, Arhus, Berlinie, Bonn, Bangkoku, Ferrarze, Getyndze, Helsinkach, Lipsku, Nottingham i Padwie. Szczególne i znaczące efekty przynosi współpraca profesora z International Bureau of Fiscal Dokumentation w Amsterdamie. Jest to jedna z najbardziej prestiżowych na świecie instytucji podatkowych. Profesor J. Głuchowski jest również jednym z reprezentantów krajów Europy Wschodniej na corocznych konferencjach European Association of Tax Law Professors. Profesor J. Głuchowski jest od wielu lat członkiem komitetów redakcyjnych: „Comperative Law Review" oraz „Przeglądu Orzecznictwa Podatkowego". Pełni również funkcję przewodniczącego komitetu redakcyjnego „Studia Iuridica".
Za swą działalność dydaktyczną i naukową był kilkukrotnie wyróżniany nagrodami Rektora Uniwersytetu Mikołaja Kopernika oraz dwukrotnie nagrodą Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego. W latach 1979 - 1991 był członkiem Rady Naukowej Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych. W 1991 r. pełnił funkcję ambasadora RP w Bangladeszu.
Nie każdemu podejdzie taka lektura. Z jednej strony, jest to zbiór informacji dla młodszego pokolenia, które PRL-u nie pamięta i słabo zna jego realia. Z drugiej strony, sporo można zarzucić sposobie, w jaki ta wiedza jest przekazywana. Niby jest podział, niby był zamysł, ale chwilami można się poczuć, jak na herbatce u starszego krewnego, który wciąga cię w strumień swoich wspomnień i sypie sucharami. Autor sam nie wiedział chyba, czy chce napisać książkę popularnonaukową, czy naukową publikację, albo swoje wspomnienia. Wyszedł miszmasz, jednak da się z tej lektury coś wyciągnąć.
O ile sam pomysł na ten reportaż był dobry, to sama książka niezbyt przypadła mi do gustu. Było wprawdzie kilka pojedynczych fragmentów i anegdot, które przyciągnęły moją uwagę, ale mam wrażenie, że autor w pewnym momencie nie wiedział w jakim kierunku pójść, jeśli chodzi o treść i narrację. Z tego powodu uważam, że jest to jeden z gorszych reportaży, jakie miałem okazję przeczytać.