Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z Piotrem Semką różnię się z pewnością w kwestiach sympatii politycznych oraz poglądów (zwłaszcza na tradycję powstańczą),a ponadto mam wrażenie, iż w dziale politycznym tygodnika "Do Rzeczy" pisze on od paru lat w kółko ten sam tekst. Jednocześnie cenię jego trzeźwe spojrzenie w wielu kwestiach, dodatkowo ze sporą ciekawością obserwując jego teksty dotyczące historii i zwiedzanych przez niego różnego rodzaju ekspozycji historycznych w Europie Środkowej oraz w Niemczech. Nie miałem więc żadnych wątpliwości, że po wywiad-rzekę z jego osobą po prostu trzeba sięgnąć. I się nie rozczarowałem, a nawet byłem dosyć zaskoczony chociażby jego krytyką Prawa i Sprawiedliwości. Dostrzega on wąską kadrę partii rządzącej, dorwanie się do władzy karierowiczów (wprost używa popularnego zwłaszcza wśród opozycji określenia "Misiewicze"),traktowanie z wrogością konserwatystów nie popierających PiS-u lub też ich instrumentalne traktowanie czy tępą propagandę mediów publicznych. Semka wyraźnie daje do zrozumienia, że te krótkowzroczne myślenie z pewnością w dłuższej perspektywie będzie szkodliwe dla całej szeroko pojętej prawej strony sceny politycznej. Ponadto Semka jako dziennikarz pracujący w fachu od ponad 30 lat (plus kilka lat poświęconych na redagowanie podziemnych gazetek w czasach PRL-u) był świadkiem wielu ważnych wydarzeń - obserwował między innymi "Aksamitną rewolucję" w Pradze, obalenie Ceausescu w Rumunii, szturm radzieckich jednostek na Wilno, pucz Janajewa w Moskwie, a także tworzenie się współczesnego polskiego rynku medialnego oraz upadek etosu "Solidarności". W sumie jego zagraniczne wojaże bardzo mnie zainteresowały, lecz jakbym miał wskazać na najsłabszą część książki wybrałbym właśnie ten fragment, bo liczyłem na nieco bardziej szczegółowe opowieści w tej materii. Najbardziej obawiałem się, że jak to bywa w wielu przypadkach wywiad-rzeka z Semką będzie przegadany, ale według mnie nic takiego się nie stało. Część z wydarzeń po prostu trzeba było bardziej rozwinąć, aby zrozumieć chociażby kwestię skomplikowanych losów wielu polskich rodzin, bo kresowy rodowód nie jest przecież jedynie udziałem familii Semki. Tym samym jest to według mnie jedna z lektur obowiązkowych zwłaszcza dla młodych prawicowców chcących nie tylko zrozumieć współczesną polską historię, ale także chcących wystrzegać się błędów popełnionych przez prawicową odnogę "Solidarności".