Historia polityczna Polski w pigułce.

Autobiografia jednego z najbardziej rozpoznawalnych publicystów w Polsce. Panowie prowadzą dysputy o dziennikarstwie, polityce, Adamie Michniku i ''Gazecie Wyborczej''. Jednym słowem, do rzeczy.

Interlokutor Jana Hlebowicza odwołuje się do czasów swojej młodości, podejmowania rozmaitych decyzji, przyszło rozczarowanie redaktorem naczelnym ''GW'', Lechem Wałęsą i innymi działaczami ''Solidarności". W tle dyskusji pojawiają się znane osobistości: Tadeusz Mazowiecki, bracia Kurscy, Kaczyński, Aleksander Hall, Donald Tusk, Marcin Król, Monika Olejnik czy Jerzy Urban.

Piotr Semka w tej ciekawej rozmowie kładzie nacisk na brak rozliczeń z komunizmem, fikcji ustaleń w Magdalence. Wspomina o wyborze Karola Wojtyły na papieża. Nawiązuje do traumatycznych doświadczeń stanu wojennego i działalności antykomunistycznej. Konkluzje nie są optymistyczne: autorzy wytykają kołtuństwo wielu person, smutna refleksja o podeptanych ideałach i marzeniach. I o podziale na wy, my, oni, dawni przyjaciele stali się sobie obcy. Mamy zatem słodko-gorzką opowieść o życiu w reżimie.

Panowie zabierają nas w podróż po PRL-u i kraju młodej demokracji.

Dziennikarz tygodnika Do Rzeczy mówi wprost o fascynacji Adamem Michnikiem, który potraktował go (wówczas stawiającego pierwsze kroki w zawodzie) w sposób grubiański, ordynarny. Mimo to rozmówca historyka nie zniechęcił się do ''komandosa". Semka opowiada, iż brat stalinowskiego sędziego wyznawał zasadę: ''kto nie z nami, ten przeciw nam''. Przyszły redaktor naczelny miał nie tolerować przejawów samodzielności, wymagał absolutnego posłuszeństwa, również w myśleniu. Wydaje się więc, że opinia Piotra Semki nie straciła na aktualności. Dlaczego Michnik przyciągał tłumy? Według publicysty główną przesłankę stanowiła atrakcyjność intelektualna i erudycja. Pęknięcie nastąpiło w 1987 roku, kiedy Michnik zaatakował Marcina Króla (próbującego porozumieć się z rządzącymi),nazywając go zdrajcą, który ;;poszedł na układ z Urbanem''. Późniejsza fraternizacja ''Adasia" z twórcą paskudnego Nie, pokazała skalę obłudy tego człowieka.

Czym była wiosna młodych? Komu zależało na zdławieniu buntów młodych robotników? I co miał z tym wszystkim wspólnego Lech Wałęsa?

Jan Hlebowicz zadaje konkretne pytania, uzyskuje też zdecydowane odpowiedzi. Piotr Semka ma niekwestionowany talent narracyjny, pytający nie boi się poruszać trudnych spraw. Zgłasza też pretensje pod adresem obecnie rządzącej partii. Dostajemy obiektywne spojrzenie na wydarzenia, postaci. Recenzowana publikacja to prawdziwe, rzetelne kompendium odnośnie najnowszej historii Polski. Walorem wywiadu-rzeki są liczne fotografie i ładna szata graficzna.

Historia polityczna Polski w pigułce.

Autobiografia jednego z najbardziej rozpoznawalnych publicystów w Polsce. Panowie prowadzą dysputy o dziennikarstwie, polityce, Adamie Michniku i ''Gazecie Wyborczej''. Jednym słowem, do rzeczy.

Interlokutor Jana Hlebowicza odwołuje się do czasów swojej młodości, podejmowania rozmaitych decyzji, przyszło rozczarowanie redaktorem...

Z Piotrem Semką różnię się z pewnością w kwestiach sympatii politycznych oraz poglądów (zwłaszcza na tradycję powstańczą),a ponadto mam wrażenie, iż w dziale politycznym tygodnika "Do Rzeczy" pisze on od paru lat w kółko ten sam tekst. Jednocześnie cenię jego trzeźwe spojrzenie w wielu kwestiach, dodatkowo ze sporą ciekawością obserwując jego teksty dotyczące historii i zwiedzanych przez niego różnego rodzaju ekspozycji historycznych w Europie Środkowej oraz w Niemczech. Nie miałem więc żadnych wątpliwości, że po wywiad-rzekę z jego osobą po prostu trzeba sięgnąć.

I się nie rozczarowałem, a nawet byłem dosyć zaskoczony chociażby jego krytyką Prawa i Sprawiedliwości. Dostrzega on wąską kadrę partii rządzącej, dorwanie się do władzy karierowiczów (wprost używa popularnego zwłaszcza wśród opozycji określenia "Misiewicze"),traktowanie z wrogością konserwatystów nie popierających PiS-u lub też ich instrumentalne traktowanie czy tępą propagandę mediów publicznych. Semka wyraźnie daje do zrozumienia, że te krótkowzroczne myślenie z pewnością w dłuższej perspektywie będzie szkodliwe dla całej szeroko pojętej prawej strony sceny politycznej.

Ponadto Semka jako dziennikarz pracujący w fachu od ponad 30 lat (plus kilka lat poświęconych na redagowanie podziemnych gazetek w czasach PRL-u) był świadkiem wielu ważnych wydarzeń - obserwował między innymi "Aksamitną rewolucję" w Pradze, obalenie Ceausescu w Rumunii, szturm radzieckich jednostek na Wilno, pucz Janajewa w Moskwie, a także tworzenie się współczesnego polskiego rynku medialnego oraz upadek etosu "Solidarności". W sumie jego zagraniczne wojaże bardzo mnie zainteresowały, lecz jakbym miał wskazać na najsłabszą część książki wybrałbym właśnie ten fragment, bo liczyłem na nieco bardziej szczegółowe opowieści w tej materii.

Najbardziej obawiałem się, że jak to bywa w wielu przypadkach wywiad-rzeka z Semką będzie przegadany, ale według mnie nic takiego się nie stało. Część z wydarzeń po prostu trzeba było bardziej rozwinąć, aby zrozumieć chociażby kwestię skomplikowanych losów wielu polskich rodzin, bo kresowy rodowód nie jest przecież jedynie udziałem familii Semki. Tym samym jest to według mnie jedna z lektur obowiązkowych zwłaszcza dla młodych prawicowców chcących nie tylko zrozumieć współczesną polską historię, ale także chcących wystrzegać się błędów popełnionych przez prawicową odnogę "Solidarności".

Z Piotrem Semką różnię się z pewnością w kwestiach sympatii politycznych oraz poglądów (zwłaszcza na tradycję powstańczą),a ponadto mam wrażenie, iż w dziale politycznym tygodnika "Do Rzeczy" pisze on od paru lat w kółko ten sam tekst. Jednocześnie cenię jego trzeźwe spojrzenie w wielu kwestiach, dodatkowo ze sporą ciekawością obserwując jego teksty dotyczące historii i...

Pozycja warta uwagi. Semka gawędzi o przeszłości i teraźniejszości interesująco. Idziemy w książce przez jego dzieciństwo i młodość okraszoną przede wszystkim jego udziałem w procesie obalania PRLu, aż do czasów obecnych czyli do gęstej polityki, bo życiem tego dziennikarza jest przede wszystkim polityka.

Ciekawe są opowieści o sieciach powiązań ludzi znanych z polityki, którzy kiedyś się przyjaźnili a dzisiaj rozeszli się stojąc po różnych barykadach politycznych. Jak wiadomo po jednej takiej stronie stoi sam Semka, stąd trzeba przyjąć czasami subiektywne postrzeganie autora na pewne sprawy.

Niemniej jednak czytało się Piątkę u Semki dość przyjemnie. Im dalej w las tym trochę ciężej, bo Semka wchodzi wtedy w gęstą politykę ale chyba z tak rozległymi wywiadami rzeka jest tak, że po jakimś czasie wysłuchiwania jednej osoby przychodzi po prostu zmęczenie materiału.

Pozycja warta uwagi. Semka gawędzi o przeszłości i teraźniejszości interesująco. Idziemy w książce przez jego dzieciństwo i młodość okraszoną przede wszystkim jego udziałem w procesie obalania PRLu, aż do czasów obecnych czyli do gęstej polityki, bo życiem tego dziennikarza jest przede wszystkim polityka.

Ciekawe są opowieści o sieciach powiązań ludzi znanych z polityki,...

Myślę iż charakterystycznej postaci Pana Piotra Semki przedstawiać, specjalnie, nie muszę, gdyż funkcjonując tak wiele lat w szeroko pojętej przestrzeni publicznej (literackiej, publicystycznej i medialnej) stał się osoba bardzo rozpoznawalną i marką samą w sobie.

Mamy właśnie w swoim ręku jego najnowsza książkę, zatytułowaną „Piątka u Semki”, będącą niesłychanie interesującym obrazem Polski ostatnich dekad (szczególnie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych) widziany oczami znakomitego dziennikarza, konserwatysty (choć, czasami odnoszę wrażenie iż tego rodzaju określenia są coraz bardziej płynne i mylące) i niewątpliwego patrioty. Publicysty, który nie płynie z prądem toczących się wydarzeń i komentarzy, który nie boi się wypowiadać własnego zdania, bronić swoich racji czy poglądów, często bardzo niewygodnych i znacznie odbiegających od głównego nurtu.

Z całą pewnością jest wnikliwym obserwatorem, zarówno dawnej jak i współczesnej polityki, tak wewnętrznej (mimo niewątpliwych prawicowych sympatii zdarza mu się być krytycznym w stosunku do aktualnego rządu Prawa i Sprawiedliwości ) jak i zewnętrznej, mającej bezpośrednie przełożenie na nasze stosunki z bliższymi (Niemcy, Rosja) i dalszymi (Wielka Brytania, Izrael) sąsiadami, piętnując przy tym, niejednokrotnie, ignorancje naszych elit, brak szerszej politycznej wizji, strategii oraz zakłamanie czy zwykłą głupotę.

Prezentowana tu książka Pana Semki (ma formę „wywiadu rzeki”) jest też w dużej mierze tego odbiciem a zagłębiając się w sam bogaty życiorys bohatera, wpisany w rozmaite meandry naszej złożonej i trudnej historii najnowszej, której był niewątpliwie współtwórcą, nie sposób nie przychylić się do niektórych głoszonych przez opinii i stwierdzeń, zwłaszcza iż w sposób bardzo zręczny i trafiający do czytelnika potrafi operować argumentacją i wynikającej z niej wnioskami.Chodzi szczególnie o aspekty dotykające naszej przeszłości, związanej z działalnością opozycji antykomunistycznej w PRL-u, procesami politycznymi, obradami Okrągłego Stołu (nareszcie doczekaliśmy się czasów, gdzie do wielu dokumentów mamy już dostęp i w ich światłe niektóre życiorysy zaczynają wyglądać trochę inaczej),okresem ustrojowych przemian, Lechem Wałęsą (obaleniem rządów Jana Olszewskiegom i tzw. listą Maciarewicza wyłanianiem się nowych elit) jak i wydarzeń jak najbardziej nam współczesnych, dotyczących oblicza dzisiejszej prawicy, wektorów polskiej polityki czy działań podejmowanych przez przedstawicieli opozycji ( totalnej?!),parlamentarnej czy pozaparlamentarnej i wspierających ich mediów.

Również zagadnień międzynarodowych, zdominowanych w ostatnich latach przez kryzys imigracyjny, ekspansję islamskiego radykalizmu, odradzanie się europejskich ruchów narodowych, stosunki polsko-izraelskie, czy prób wywarcia nacisku na polski rząd przez instytucje Unii Europejskiej.

Oczywiście, z poglądami wypowiadanymi prze naszego autora możemy się zgadzać lub nie, warto jednak pochylić się nad nimi (bądź też z nimi polemizować i to jest właśnie prawdziwy urok demokracji o którą ludzie pokroju Pana Piotra Semki walczyli) bo dotyczą naprawdę żywotnych interesów naszego narodu i powinno się o nich mówić.

Książka „Piątka u Semki” jest zdecydowanie publikacją wartą polecenia.

Myślę iż charakterystycznej postaci Pana Piotra Semki przedstawiać, specjalnie, nie muszę, gdyż funkcjonując tak wiele lat w szeroko pojętej przestrzeni publicznej (literackiej, publicystycznej i medialnej) stał się osoba bardzo rozpoznawalną i marką samą w sobie.

Mamy właśnie w swoim ręku jego najnowsza książkę, zatytułowaną „Piątka u Semki”, będącą niesłychanie...