Najnowsze artykuły
- ArtykułyHobbit Bilbo, kot Garfield i inni leniwi bohaterowie – czyli czas na relaksMarcin Waincetel15
- ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik253
- ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
- ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński42
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Gajus Swetoniusz Trankwillus
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Swetoniusz
Znany jako: Gaius Suetonius Tranquillus,...Znany jako: Gaius Suetonius Tranquillus, Swetoniusz
1
7,5/10
Urodzony: 01.01.0069Zmarły: 01.01.0130
Pisarz rzymski, pisał po łacinie i po grecku.http://
7,5/10średnia ocena książek autora
364 przeczytało książki autora
377 chce przeczytać książki autora
8fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Żywoty cezarów Gajus Swetoniusz Trankwillus
7,5
Historie sprzed dwóch tysięcy lat a jak aktualne. Życiorysy niezwykłych śmiertelników-bogów. Spisane ręką fascynata biografa, który nigdy nie doczekał się własnej. „Żywoty Cezarów” Swetoniusza to dzieło ponadczasowe, nieumierające.
Nieumierające dla nas dzięki pięknemu tłumaczeniu pani Janiny Niemirskiej-Pliszczyńskiej. Właściwie już od pierwszej strony książka ta staje się nam duchowa i bliska. Tłumaczka informuje nas, że praca nad nią uratowała jej życie psychiczne podczas okupacji niemieckiej. Podczas jednej z łapanek do jej domu wbiegł ratujący się przed śmiercią tłum ludzi. By zachować zdrowe zmysły, mózg nakazał jej zrobić coś, w czym odnajdzie radość. Tą radością i ucieczką od traumy wojny był Swetoniusz.
Swetoniusz został wciągnięty na dwór cesarski jako sekretarz przez samego Hadriana. Zaszczyt ten był wynikiem skrupulatności i lekkości pióra pisarza. Żywoty Cezarów cieszyły się już wielką popularnością za życia biografa, pomimo że istniały już podobne dzieła Tacyta. Swetoniusz miał jednak swój fason pisarski. Oprócz opisów specyficznie rzymskich cech życia autor opisuje wszelakie obrzędy wojskowe, opisuje rodzinę oraz znaki wieszcze przed zgonem danego cesarza. Oprócz gromadzenia faktów pisarz dokonywał również analizy charakterologicznej oraz fizjonomii rządzących, dawał władcom osobowość. Dzięki niemu ulepiliśmy w wyobraźni wygląd i zachowanie znanych cesarzy. Rozpoznajemy je bez trudu.
” Wyglądał poważnie, nawet dostojnie, gdy stał lub siedział, szczególnie zaś gdy leżał. Dobrze zbudowany, silny, miał piękną postawę i piękne, siwe włosy, pełny kark. Lecz w czasie chodu zawodziły go zbyt słabe wiązania kolan. Gdy mówił, czy to żartem, czy poważnie, szpeciły go różne śmiesznostki: nieprzystojny śmiech, gniew tym bardziej wstrętny, że pianą toczył z otwartych ust, nozdrza zawsze wilgotne, oprócz tego jąkanie i stałe kołysanie głowy, szczególnie zmagające się podczas najmniejszego ruchu..
Najbardziej charakterystyczną jego cechą była trwożliwość i nieufność. W pierwszych dniach panowania, chociaż, jak to już powiedziałem, okazywał przesadną uprzejmość, jednak ośmielał się zasiąść do uczty tylko wtedy, gdy otaczała go straż z oszczepami, a żołnierze podawali potrawy ”.
O innym pisał: ”Wzrostu było dość słusznego. Ciało miał pokryte plamami i cuchnące, włosy jasnoblond, twarz raczej piękną niż miłą, oczy niebieskawe, krótkowidzące, kark opasły, brzuch wydatny, golenie wyjątkowo szczupłe… Swoim strojem i wyglądem budził odrazę. Włosy miał zawsze ułożone piętrowo… Występował publicznie najczęściej w stroju domowym, z chustką do nosa obwiązaną dookoła szyi, niczym nie przepasany, bez obuwia… Jako że miał słabość do poezji, chętnie i bez trudu układał pieśni. Miał też niemałe upodobanie do malarstwa i rzeźby. Pragnął sławy wieczystej i nieśmiertelnej”.
To pięknie wydana edycja, z ilustracjami, tablicami genealogicznymi oraz z pięknym wstępem i komentarzem tłumaczki. Łatwo przenosi nas w czasy dawne, w czasy pogańskich świątyń, igrzysk, rydwanów i teatrów. Lektura obowiązkowa dla fascynatów historii antycznej.
Żywoty cezarów Gajus Swetoniusz Trankwillus
7,5
Sukcesem Swetoniusza jest to, że po dwóch tysiącach lat dalej wszyscy chętnie go czytamy, a konkurencja Tacyta i Kasjusza Diona, chociaż równie interesująca, nie cieszy się aż taką popularnością. Laicy zadowolą się barwnymi opisami ekscesów, szaleństw i ekstrawagancji, czy też całkiem sympatycznych anegdot o Auguście czy Wespazjanie. Historycy mają tu przed sobą jedno z najbardziej kompletnych źródeł tego typu z okresu, wciąż otwarte na nowe badania. Natomiast miłośnicy literatury w dziele Swetoniusza, zwłaszcza w biografii Kaliguli czy Nerona, odnajdą bogate w topiczne przedstawienia dzieło, pełne odniesień do innych starożytnych hitów, z dziełami Seneki włącznie. Zdecydowanie polecam zainteresowanym literaturą starożytną czytelnikom dokładne przeanalizowanie Żywotów pod kątem wykorzystanych motywów - bogata literatura na temat Swetoniusza naprawdę pozwala zakochać się w tym cesarskim sekretarzu.