Grosz ubogich Pierre Barret 7,1
ocenił(a) na 87 lata temu "Grosz ubogich" to drugi tom trylogii "Turnieje Boże", można go jednak czytać jako odrębną całość, zwłaszcza, że autor na początku przypomina wcześniejsze zdarzenia.
Tym razem, oprócz głównego bohatera - templariusza Wilema, na plan pierwszy wysuwają się i inne postacie: jego żona oraz dzieci, zwłaszcza dorastający syn, który pragnie pójść w ślady ojca.
Perypetie bohaterów pokazane są na tle ważnych wydarzeń historycznych, przede wszystkim czwartej krucjaty oraz rzezi katarów w Langwedocji. Poza tym autor bardzo wiarygodnie i interesująco opisał codzienne życie w średniowiecznej Francji – problemy, z jakimi muszą borykać się żony walczących rycerzy, bogate życie dworskie, intrygi polityczne.
„Grosz ubogich” to powieść demaskująca zakłamanie krzyżowców, których wyprawy okazywały się krwawymi, łupieżczymi wydarzeniami; mordowano i torturowano podczas nich nie tylko innowierców, ale i chrześcijan. A wszystko to „w imię Boga”.
Podobnie rzecz ma się templariuszami, wśród których są szlachetni, honorowi, oddani idei Zakonu rycerze, ale nie brak też karierowiczów i żądnych władzy intrygantów.
W powieści występuje wiele postaci, zarówno fikcyjnych, jak i historycznych. Ich losy są ściśle powiązane, tworząc barwny obraz średniowiecznej Europy. Urozmaicają go dodatkowo niemal sensacyjne wydarzenia, które napędzają akcję (to przede wszystkim tajna misja, jaką powierzono Wilemowi).
Całość czyta się z zainteresowaniem i emocjami, nawet jeśli zna się finał opisanych wydarzeń historycznych. To duża zaleta i dowód na kunszt autora, który potrafi sprawić, że wsiąka się w świat powieści, przeżywając wraz z bohaterami ich wzloty i upadki.
Polecam przede wszystkim miłośnikom powieści historycznych z górnej półki. Nie znajdziemy tu kiczu spod znaku książek duetu Iny Lorentz, lecz misternie utkaną historię, która na długo zostaje w pamięci czytelnika.