Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Luis i Walter Alwarez - ojciec i syn. Są świetnymi przykładami, że warto wychodzić poza utarte schematy i oficjalnie zaaprobowane przez środowisko naukowe, wersje wydarzeń czy definicje zjawisk w otaczającym świecie. Gdyby było inaczej, nadal byśmy byli pod wpływem gradualizmu i wierzyli, że dinozaury nieptasie ustąpiły miejsca ssakom i im ptasim kuzynom (czy też dinozaurom ptasim jak mówi obecna klasyfikacja) w toku ewolucji. Walter Alwarez był zaintrygowany nagłym brakiem skamieniałości dinozaurów mimo braku widocznego naruszenia ciągłości warstw geologicznych. Dinozaury nie mogły wyginąć stopniowo w długim okresie czasu, gdyż nie wskazywały na to dane geologiczne. Poza tym Waltera i Luisa zaintrygowała cienka, kilkucentymetrowa warstwa iłu na granicy Kredy i Trzeciorzędu (granica K/T, obecnie K/P - Kreda-Paleogen). To na niej skupili się obaj badacze, którzy w toku analiz i współpracy ze specjalistami z różnych dziedzin - ustalili, że warstwa iłu zawiera znaczną ilość irydu nietypową dla osadów ziemskich... ale charakterystyczną dla ciał pozaziemskich jak asteroidy. Tak narodziła się hipoteza impaktu. Walter i Luis konsekwentnie podążali tą ścieżką dokonując kolejnych odkryć na różnych kontynentach, potwierdzających ich wnioski, a czasem powodujących jeszcze większe wątpliwości - jednak najtrudniejszym przeciwnikiem był opór środowiska naukowego. Ukoronowaniem wielu lat badań począwszy od lat sześćdziesiątych, było odkrycie ogromnego krateru pogrzebanego pod młodszymi osadami na Półwyspie Jukatan. Oraz wtórny efekt ich pracy - zmienili nastawienie geologów i paleontologów do możliwości wystąpienia niespodziewanych, gwałtownych zjawisk, mających istotny wpływ na życie organizmów żywych i funkcjonowanie całej planety. PS. Niejednokrotnie mijałem półkę w czytelni uniwersyteckiej na której znajdowały się "Dinozaury i krater śmierci" i miałem ochotę ją przeczytać. Ale zawsze były inne pilniejsze i ważniejsze powody oraz tematy, więc odkładałem to na później. Po około dziesięciu latach nadrobiłem tą zaległość. To była bardzo przyjemna lektura - polecam! :)