Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wbrew temu, co mi się wydawało po nieudanej w moim przekonaniu książce ks. Marka Dziewieckiego na temat komunikacji, sięgnęłam po kolejne trzy książki wydawnictwa RTCK, które okazały się całkiem niedawno, a które zwróciły moją uwagę. Pewnie największą popularność ma szansę zdobyć "Jestem nikim" o. Adama Szustaka, jednak bardzo polecam również "Ukształtowanego" Wojciecha Kowalskiego SJ. Jeśli chodzi o "Jak się wygrywa wojny?" to wpisuje się ona w ideę, której przyświecają wszystkie wyżej wymienione pozycje. Mam wrażenie, że czytam wciąż o jednym i tym samym, choć przekazanym na różne sposoby. Ani jedno, ani drugie nie jest jednak zarzutem. Marcin Jakimowicz również podnosi temat tego, jak należy walczyć o lepsze dla siebie. Ponownie daje jasno do zrozumienia, że to, co przede wszystkim od nas zależy, to pewnego rodzaju przyznanie się przed sobą, że nie wszystko idzie zgodnie z naszymi planami i że być może nie tyle jest to kwestia tego, że złe są tu nasze intencje, co po prostu sam plan jest nieodpowiedni. Być może właśnie dlatego tak wiele rzeczy raz za razem nam nie wychodzi, nawet jeśli z determinacją usiłujemy zrobić coś kolejny raz w przekonaniu, że jest to dla nas dobre. Ta nieustanna walka skazuje nas na nieustanną porażkę, bo zamiast spróbować inaczej, spróbować czegoś zupełnie nowego, nieustannie wracamy do starego, zużytego i nietrafionego schematu naszego działania. A wtedy pojawia się złość, gniew, nieobliczalność, pycha, która w gruncie rzeczy nie ma racji bytu, bo właściwie z czego możemy być przesadnie dumni, skoro znów nie wyszło, skoro zniweczone zostaje coś, co już niby osiągnęliśmy? To również książka o tym, że mimo wszystko nie jesteśmy skreśleni. Ktoś inny na swoje barki może wziąć nasze słabości, wejść w to i zrobić rewolucję stulecia. To niełatwa sprawa, tym bardziej, że czasem trzeba zrobić krok do tyłu, wrócić do punktu wyjścia i z pewną dezorientacją i szalonym zaufaniem pójść za czymś, czego się do końca nie zna i nie rozumie, a za czym ukrywa się istota rzeczy i głęboki sens. Naprawdę bardzo polecam sięgnąć po tę książkę, a także "Ukształtowanego" i "Jestem nikim". Nie chodzi o to, żeby wklepać to sobie do głowy jak regułkę na pamięć, tylko spróbować się na to otworzyć. Poprzez książki też przecież mogą zadziać się dobre rzeczy.