Najnowsze artykuły
- ArtykułyAgnieszka Janiszewska: Relacje między bliskimi potrafią się zapętlić tak, że aż kusi, by je zerwaćBarbaraDorosz2
- ArtykułyPrzemysław Piotrowski odpowiedział na wasze pytania. Co czytelnikom mówi autor „Smolarza“?LubimyCzytać3
- ArtykułyPięć książek na nowy tydzień. Szukajcie na nich oznaczenia patronatu Lubimyczytać!LubimyCzytać2
- Artykuły7 książek o małym wielkim życiuKonrad Wrzesiński40
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Małgorzata Hendrykowska
10
7,3/10
Profesor zwyczajny, historyk filmu i kultury filmowej. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Adama Mickiewicza. W 1983 obroniła pracę doktorską pt. "Elementy wyjaśniania w filmie o sztuce" (wyd. 1986). W 1993 uzyskała na Wydziale Filologicznym UAM stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych na podstawie rozprawy: "Śladami tamtych cieni. Film w kulturze polskiej przełomu stuleci (1895-1914)". W 2000 otrzymała tytuł profesora.
W roku 2000, wspólnie z Markiem Hendrykowskim, odnalazła we francuskim archiwum filmowym w Bois d'Arcy najstarszy z zachowanych dotąd polskich filmów fabularnych "Pruską kulturę" (1908) oraz uważany za zaginiony film "Odrodzona Polska" (1924). Wykłada historię filmu. Jest członkiem Rady Redakcyjnej czasopisma "Images. The Internatonal Journal od European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication" i stałym współpracownikiem "Kwartalnika Filmowego". Od roku 2009 - przewodniczącą Rady Naukowej Filmoteki Narodowej w Warszawie. Redaktor naukowy tomów zbiorowych m.in.: "W cieniu braci Lumiere", "Widziane po latach. Analizy i interpretacje filmu polskiego", "Klucze do rzeczywistości. Szkice i rozmowy o polskim filmie dokumentalnym po roku 1989", numeru monograficznego czasopisma "Images" - "The Image in Popular Culture". Autorka licznych publikacji w tomach zbiorowych krajowych i zagranicznych oraz książek m.in.: "Kronika kinematografii polskiej" (1999); "Smosarska" (2007); "La seconda guerra mondiale nel cinema polacco" (2009).http://www.filmoznawstwo.com/index.php?content=pracownicy
W roku 2000, wspólnie z Markiem Hendrykowskim, odnalazła we francuskim archiwum filmowym w Bois d'Arcy najstarszy z zachowanych dotąd polskich filmów fabularnych "Pruską kulturę" (1908) oraz uważany za zaginiony film "Odrodzona Polska" (1924). Wykłada historię filmu. Jest członkiem Rady Redakcyjnej czasopisma "Images. The Internatonal Journal od European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication" i stałym współpracownikiem "Kwartalnika Filmowego". Od roku 2009 - przewodniczącą Rady Naukowej Filmoteki Narodowej w Warszawie. Redaktor naukowy tomów zbiorowych m.in.: "W cieniu braci Lumiere", "Widziane po latach. Analizy i interpretacje filmu polskiego", "Klucze do rzeczywistości. Szkice i rozmowy o polskim filmie dokumentalnym po roku 1989", numeru monograficznego czasopisma "Images" - "The Image in Popular Culture". Autorka licznych publikacji w tomach zbiorowych krajowych i zagranicznych oraz książek m.in.: "Kronika kinematografii polskiej" (1999); "Smosarska" (2007); "La seconda guerra mondiale nel cinema polacco" (2009).http://www.filmoznawstwo.com/index.php?content=pracownicy
7,3/10średnia ocena książek autora
24 przeczytało książki autora
89 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Historia polskiego filmu dokumentalnego (1896-1944)
Małgorzata Hendrykowska
0,0 z ocen
12 czytelników 0 opinii
2015
Kronika kinematografii polskiej 1895-2011
Małgorzata Hendrykowska
0,0 z ocen
19 czytelników 0 opinii
2012
Sto lat polskiego filmu: kino okresu wielkiego niemowy. Cz. 1 Początki
7,0 z 1 ocen
7 czytelników 2 opinie
2008
Śladami tamtych cieni. Film w kulturze polskiej przełomu stuleci 1895-1914
Małgorzata Hendrykowska
0,0 z ocen
3 czytelników 0 opinii
1993
Film w Poznaniu. 1896-1945
Małgorzata Hendrykowska, Marek Hendrykowski
0,0 z ocen
2 czytelników 0 opinii
1990
Najnowsze opinie o książkach autora
Smosarska Małgorzata Hendrykowska
6,6
Solidnie udokumentowana, choć napisana bez polotu, biografia największej polskiej gwiazdy przedwojennego kina, kochanej przez masy Jadwigi Smosarskiej. Autorka skupia się przede wszystkim na jej życiu zawodowym, ale prywatność też jest obecna. Największą wartością książki jest próba uchwycenia fenomenu Jadzi i diagnozy typu bohaterki jaki stworzyła na ekranie. Podobnie jak swoja bohaterka, autorka dużo lepiej czuje się w świecie filmu, niż teatru; dorobek teatralny jest opisany schematycznie i w sumie bardzo pobieżnie. Szkoda, że "Smosarską" wydano w niszowym wydawnictwie zanim zaczęła się moda na II RP, w efekcie nie miała szansy na większy oddźwięk u czytelników, a to pozycja bez porównania lepsza niż późniejsze książki o Eugeniuszu Bodo, Lodzie Halamie czy Toli Mankiewiczównie.