Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka opowiada o dziewczynie chorej na borderline. JEŚLI MASZ KUPIĆ TYLKO JEDNĄ KSIĄŻKĘ W TEJ TEMATYCE TĄ POLECAM OD SERCA. Na samym początku bohaterka jest tego kompletnie nieświadoma z czym walczy i co paradoksalnie jej pomoże nie pomagając. (szpital) Podczas jednego z kryzysowych momentów , w których pojawiły się myśli samobójcze dzwoni do księdza niedalekiej parafii. Po wysłuchaniu jej sytuacji , problemu nalega aby znalazła się ona w szpitalu. Nie była zbyt zadowolona z takiego pomysłu jednak bombardowana namowami zgadza się. Wyobraża sobie ,że za chwile przyjedzie po nią mąż i wrócą razem do domu. Jedna noc zmienia się w pobyt dłuższy razem ze zmianą oddziału na bardziej zaostrzony (U nas w Polsce tak to nie funkcjonuje) . Podczas tego towarzyszy jej psychiatra (oraz psychoterapeuta to również w Polsce nie funkcjonuje po za niewielką liczbą specjalistów , którzy mają obydwie specjalizacje) Dr.Padgett , który niedługo odegra w jej życiu pierwsze skrzypce... Śledząc losy bohaterki człowiek będący chory psychiatrycznie czy też mający zaburzenie np. wspomniane zaburzenie osobowości typu borderline poznaje proces leczenia może znaleźć cechy wspólne czy też poczuć nadzieje ,że uda mu się wygrać z własnymi demonami. Nie jest to wiedza podana w sposób specjalistyczny a taki życiowy , niejako pozwala podglądać proces terapeutyczny. (dlatego też bardzo szanuje bohaterkę książki , która czuła się na siłach podzielić się swoim procesem terapeutycznym) Książka nie jest do przeczytania w krótkim czasie. Czasami potrzeba sobie ją przemyśleć wyciągnąć wnioski osobiście czułam czasami barierę przed chwyceniem za następny rozdział. Doprecyzuje ,że kompletnie to nie miało nic wspólnego z tym ,że książka była nudna czy monotonna wręcz przeciwnie. Widziałam co prawda ,że niektórzy krytykują tą książkę za powtórzenia jednak w moim odczuciu potrzeba rozgrzeszyć autorkę . Podczas terapii bywają momenty , w których trzeba do czegoś wrócić pomimo przerobionego tematu i zamknięcia za nim drzwi wcale nie oznacza ,że w którymś momencie nie otworzą się z trzaskiem i ponownie wręcz nie zażądają zajęcia się sobą. Tym bardziej chciałabym to podkreślić bowiem jest to "książka z doświadczenia" (kryzysu/zaburzenia) - To doświadczenie powinno być w tym momencie najważniejsze a nie otoczka wyidealizowanej formy. Osobiście widzę ją jako pełne ukończone dzieło (procesu)-prawdziwej siły (bohaterki).