Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Maria Koterbska była artystką wybitną i kochaną przez wszystkich. Całe szczęście miała tego świadomość, dzięki czemu przeżyła naprawdę dobre życie. Udała jej się rodzina, kariera, czegóż chcieć więcej? Sama o sobie opowiada: "Śpiewałam ponad pięćdziesiąt lat i nigdy się nie zdarzyło, żeby ktoś mnie totalnie skrytykował. Tajemnica sukcesu? Może po prostu zawsze byłam sobą, nikogo nie naśladowałam, wypracowałam swój styl, rozwijałam go, udoskonalałam. Nigdy nie starałam się śpiewać pod publiczkę, gonić za modą. Nigdy nie zapomniałam o uczciwości. Ja bardzo kocham ludzi". Taka jest ta książka: to opowieść sympatycznej, komunikatywnej i miłej artystki, która świadoma swej wielkości nie gwiazdorzyła, nie uderzyła jej nigdy woda sodowa do głowy. Była popularna, ale też pokorna. Pracowita, radosna, z dystansem. Bezpośrednia, serdeczna. Jedyne zastrzeżenie, jakie mam do książki, to oprawa graficzna. Zdjęcia są czarno-białe, małe, często niewyraźne, bez podpisu i opisu. Czasami wynika on z tekstu, niemniej można było to lepiej dopracować. Tak wielka artystka jak Maria Koterbska zasługuje na lepsze wyeksponowanie. Mimo to będę miło wspominał literackie spotkanie z rodziną Franklów.