Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na całym świecie rozkwitały wtedy kwiaty, olśniewały pięknem, oślepiały blaskiem, każąc zapominać o ciemnej i samotnej zimie, tak mroźnej, t...

Na całym świecie rozkwitały wtedy kwiaty, olśniewały pięknem, oślepiały blaskiem, każąc zapominać o ciemnej i samotnej zimie, tak mroźnej, tak podobnej śmierci. Wiosną zawsze mówiło się o nowych nadziejach, o wyzwaniach, których chce się podjąć, o nowym początku. Ale co, jeśli wiosna rozwija swoje kwiaty tylko dlatego, że nie ma innego wyboru? Może tak naprawdę wciąż jeszcze rozpamiętuje głęboką ciemność minionych dni? Może tylko próbuje solennie wypełnić swoje obowiązki jako wiosna? Z trudem i jękiem usiłuje na swój sposób odegrać tę rolę, nawet jeśli przyjdzie jej potem ponownie stracić swoje piękno.

-Ta śliwa jest jak małe dziecko, które najmocniej wyczekuje nadejścia wiosny. Wygląda jej niecierpliwie i wystarczy tylko, że wypatrzy ją gd...

-Ta śliwa jest jak małe dziecko, które najmocniej wyczekuje nadejścia wiosny. Wygląda jej niecierpliwie i wystarczy tylko, że wypatrzy ją gdzieś hen, daleko za wzgórzami, a już zachwycona rozwija swoje pączki. To dlatego potem, gdy nadejdą ostatnie przymrozki i znowu napada śniegu, jej mokre kwiaty prezentują się tak smut- no. Ale wiesz co, to dlatego twoja babcia bardzo lubi tę śliwę. Jak ją widzę, to zaczynam tak samo wyczekiwać wiosny. Mówi się, że właśnie to drzewo jako pierwsze wyczuwa, że powoli zbliża się koniec zimy. I potem z tą dziecięcą ekscytacją chwyta się tego przebłysku wiosny, rozwijając kwiaty i zupełnie nie przejmując się tym, że jeszcze może zmarznąć.