Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka jest zapisem wydarzeń z okresu przedwojennego,wojny i powojennego. Autorka,jako córka znanej pisarki opisuje znane sobie środowisko artystyczne ,do którego należy także jej rodzina:Kossakowie,Witkacy... Pierwszaczęść wspomnień to zarys życia elit inteligenckich tego okresu,ich trosk zawodowych,zabaw,rozrywek. Możemy też prześledzić zwyczaje/które dziś są w zaniku/,styl wychowania dzieci,mający na celu jedno: wpojenie patriotyzmu i idei miłości u ojczyźnie. /Przyznam że dziś brak tego w szkołach.../ Lata wojny to głównie skrupulatny dzienni/dzień po dniu/ z powstania warszawskiego,opisanego przez 16-latę,biorącą czynny udział w walkach.Te straszne,wstrząsające fakty,o których niejeden z czytelników nigdy nie słyszał podane są niczym zwykła codzienność... Wreszcie część powojenna: nadzieje,rozterki,gorycz rozczarowania,trudna emigracja, z ogromną tęsknotą za krajem rodzinnym . Ta książka,a właściwie jej treść ,momentami sprawia ból,trzeba ją odłożyć,przemyśleć,by za chwilę powrócić.Napisana z pasją i talentem przybliża sylwetkę Zofii Kossak,nie tylko jako pisarki,patriotki ,działaczki społecznej,ale może właśnie ,przede wszystkim jako mądrej matki,potrafiącej w porę i we właściwy sposób ukierunkować i ukształtować swoje dzieci. Podziwiam ją za to.