Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyznaję się otwarcie, że lekko westchnęłam, kiedy zobaczyłam co i jak w Kolekcjonerce perfum. Głównie z powodu kolejnej książki wpisanej w opowieści historyczne wpisane we współczesne lub prawie współczesne dzieje bohaterów. Ale kiedy chwilę pomyślałam, to musiałam obiektywnie przyznać, że wcale tych książek tak wiele nie przeczytałam. Tylko, że tym razem raczej chodzi nie o ilość, a o jakość i kaliber emocjonalny. Każda z nich mocno mnie poturbowały emocjonalnie. To nigdy nie jest lekki kawałek literatury, choć nie ukrywam, że niejednokrotnie jest on bardzo dobry. Kolekcjonerka perfum to książka osadzona w realiach lat 20 i 50 XX wieku. Młoda Angielka otrzymuje spadek niewiadomego pochodzenia. Pod wpływem emocji, nieszczęścia i wewnętrznych wątpliwości, które nią targają, jedzie do Paryża. Miasta z którym związana była przez lata kobieta, której losy stanowią tło całej historii. Niejeden raz wspominałam, że to bardzo smutna książka. I nadal mogłabym tak twierdzić. Masa w niej bólu, cierpienia, wykorzystania, a także wrogości czy wręcz nienawiści. Historia młodej Evy usłana jest takimi emocjami. A potem młodość, i pewnie dorosłe życie, choć o nim wiemy najmniej. Kilkunastoletnia dziewczyna, w sumie nieświadoma reguł rządzącym światem bogatych i beztroskich, wbrew sobie zostaje uwikłana w życie, które z jednej strony wyniszcza ją, z drugiej pochłania i być może wbrew zdrowemu rozsądkowi, czaruje i uwodzi. Skrzywdzona, pozbawiona największego skarbu, zaczyna walczyć o swoje, a później mścić się. Chwile szczęścia i radości nie trwają długo, ale stanowią element do którego będzie odnosić się nie raz w swoim przyszłym życiu. Umiera przy z ulubionym papierosem i whisky przy boku oraz prośbą, aby młody prawnik zrobił coś dla pewnej młodej kobiety. Książkę czyta się jednym tchem. Właściwie sama się czyta. I choć być może w samych słowach niewiele się dzieje, to fabularnie książka jest pełna. Trochę fragmentaryczna. Historia, która tak naprawdę kończy się dopiero na ostatnich stronach. Tam dopiero znajdujemy niektóre dopełnienia. Nie wszystkie, bo Kolekcjonerka perfum ma sporo luk fabularnych. Ja czytając ją, nie miałam jednak potrzeby uzupełnienia. Całość stanowi zamkniętą opowieść, a niektóre przemilczenia i niedopowiedzenia sprawiają, że jest bardziej tajemnicza i nieodkryta. Zgodnie z tytułem Kolekcjonerkę perfum można poczuć. Pełna jest zapachów, wrażeń odbieranych tym zmysłem. Pachnie i uwodzi.