Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dziwadełko. Ale fajnie czasem i takie rzeczy poczytać. Podoba mi się zabawa formą. Ze względu na absurdalny charakter całej historii, mimo małej objętości książki, polecam czytac powolutku, by nadążać za dynamicznymi scenami. Mieszają się tutaj oniryzm, absurd, erotyka i farsa. Do tego zabawa formą i niepokojące ilustracje autora. Na każdej stronie rozgrywają się tutaj absurdalne scenki, które wprawiają w coraz większe zdumienie. Po pewnym czasie zyskują postać coraz bardziej logicznej układanki, aby w końcu osiągnąć efekt snu, wręcz koszmaru sennego. Narratorem jest Andrzej, który zmaga się z surrealistycznymi wizjami w swojej głowie. I mimo pozornego chaosu, ta książeczka jest obrazem wielu lęków ludzkich, niepewności i obsesji. Jest niepokojącą i sprawia, że czytelnik czuje się niekomfortowo. Myślę, że całkiem słusznie.