Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na okładce można przeczytać, że autora porównuje się z C.R. Zafonem. I jest w tym sporo racji, bo powieść klimatem i sposobem budowania intrygi faktycznie przypomina jego książki. Baulenas wprowadza nas w świat pełnej niebezpieczeństw Barcelony. Narrator (i główny bohater zarazem) opowiada o różnych wydarzeniach z własnego życia, ale wiele miejsce poświęca też ojcu, matce i przyjacielowi, z którymi jego losy są ściśle powiązane. Oczyma małego i dojrzewającego bohatera oglądamy na przemian Hiszpanię ogarniętą wojną domową i drugą wojną światową. Gdy Genezjusz staje się dorosłym człowiekiem, w kraju nadal panuje terror generała Franco. Reżimowi i jego mechanizmom działania autor poświęca w powieści dużo miejsca. Pokazuje bezradność jednostki wobec systemu, ale jednocześnie składa literacki hołd wszystkim buntownikom i bezimiennym, przypadkowym ofiarom terroru. Losy głównego bohatera i jego najbliższych śledzi się jednym tchem, czekając niecierpliwie na zakończenie. A ono okazuje się bardzo zaskakujące. Ciekawy jest też język powieści - styl wysoki przeplata się w nim z kolokwializmami, obok oryginalnych, niemal poetyckich porównań znajdujemy wulgaryzmy i rynsztokowe wypowiedzi niektórych bohaterów. Wszystko to sprawia, że narracja jest żywa i przydaje opisywanym wydarzeniom wiarygodności.