Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na nazwisko autora natrafiłam dzięki antologii opowiadań wydanej dla WOŚP, w której spodobało mi się jego opowiadanie. Stąd po krótkiej nitce do kłębka dotarłam do książki "Hotel Żaglowiec". Nie wiem, jak w ogóle zakwalifikować tę powieść - rodzaj lekkiej satyry, troszeczkę momentami nawet może groteski? Nie wiem, jaki to gatunek, ale ta książka jest całkiem inna, niż wszystko, co zazwyczaj czytam. Generalnie nie posiada wyraźnie zarysowanej fabuły, można powiedzieć, że fabuła jest w niej szczątkowa. Narrator to młody człowiek, który wyruszył na wakacyjną wyprawę po Europie, jednak już na samym początku zrządzenie losu rzuciło go do malutkiej mieściny w niemieckich górach (rzecz dzieje się na początku lat 90.),gdzie wchodzi do baru Hotelu Żaglowiec i zostaje wzięty za kandydata do pracy za barem, na którego akurat czekał właściciel. Nasz bohater postanawia nie wyprowadzać go z błędu i tym sposobem całe dwa miesiące spędza jako hotelowy barman. W każdym z rozdziałów przedstawia nam bliżej poszczególnych bywalców baru, którzy są plejadą postaci dość ekscentrycznych, wręcz dziwaków. Pomimo braku konkretnej fabuły, uwierzcie mi, że dosłownie nie mogłam się od tej książki oderwać 🙂 Jest napisana fajnym stylem, a jej prześmiewczość jest subtelna i choć wydawałoby się, że autor naśmiewa się z ludzi i ich cech, to w gruncie rzeczy nikogo w tej książce nie obraża, a wszystkie postaci ostatecznie dają się lubić. Muszę jeszcze dodać, iż zauważyłam w treści tej książki fakt, że autor ewidentnie i na 100% jest fanem Świata Dysku - poznać to można nie tylko po humorystycznym stylu, który może być w dużej mierze inspirowany stylem Pratchetta, ale przede wszystkim po dwóch jaskrawych i bijących po oczach fragmentach, w których użyte zostały sformułowania: "gardło sobie prawie podrzynam" oraz "proszę nie pozwalać mi się zatrzymywać". Kto zna, ten wie, o co chodzi. Oprócz tych nawiązań, zauważyłam również w jednym momencie nawiązanie do filmu "Pulp Fiction". Podkreślam to z niejaką dumą, w kontekście niedawnej wypowiedzi naszej polskiej noblistki, ponieważ dzięki wyłapaniu tych odniesień, czuję się teraz osobą kompetentną i mającą rozeznanie w kulturze, a literatura, która zawsze z czymś się wiąże i jest gdzieś zawieszona, nie ma dla mnie tajemnic, bo wiem, z czym się wiąże i gdzie jest zawieszona ;)