Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka zaiste rewelacyjna! I to określenie nie jest w żadnym stopniu nadużyciem, bo trudno przechwalić tę lekturę. Zbiór znakomitych esejów, które czyta się jednym tchem, za sprawą świetnego stylu, znamionującego eseistykę najwyższych lotów oraz samego tematu: etyka, wychowanie, dobro, zło, cierpienie, prawda, odpowiedzialność, wolność. Nade wszystko zaś: Filozofia (bo bezsprzecznie o nią tu chodzi - Filozofię, nie przypadkowo przez duże "f"). Autor z niezwykłą przenikliwością, analityczną starannością i niewymuszoną błyskotliwością pisze o tym, o czym nie myśleć wszak w życiu nie podobna, ale myśleć głęboko i rzetelnie jest naprawdę trudno. Sądzę, że jest to książka nie tylko dla filozofów, może nawet nie dla filozofów przede wszystkim... Ci, (tak liczni) którzy sądzą, że Filozofia (znów nie przypadkiem dużą literą pisana, bo jest i ta "mała", na której Autor nie pozostawia suchej nitki) jest może nawet wyrafinowanym, ale oddalonym od codziennej praktyki, zbędnym pustosłowiem, mogą się dowiedzieć jak bardzo się mylą. Dlaczego się mylą? Odpowiedź na t pytanie ułatwia pojmowanie przez Autora filozofii jako etyki. Nie chcę w tym miejscu polemizować z takim założeniem zwłaszcza, że ten kto przeczyta, być może sam przekona się co do słuszności tej tezy. O co zatem w filozofii chodzi? Niech za odpowiedź i zarazem zachętę do lektury, posłuży cytat z "Państwa" Platona, (rozpoczynający ostatni w tym zbiorze esej) stanowiący niejako klamrę, myśl przewodnią całości: "Bo przecież chodzi nie o byle co, ale o to, jak właściwie żyć należy."