Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Robi wrażenie, tytuł wydaje się trafiony, dalej uważam, że seria "ma w sobie to coś", ale dużo mniej mi się podobała ta część niż pierwsza. Może jest potrzebne wyobrażenie równoległe pierwowzoru, żeby mocno bawiło? Tutaj nie byłam wprost rozbawiona, dziecko Barrego i Herbiny właściwie w ogóle mnie nie interesowało... Język jest fajny, zagrywki też, ale jednak już na tym etapie biorę pod uwagę nie-czytanie kolejnej części. Nie byłam wrogiem HP, ale i do fana mi daleko, możliwe, że gdyby wszystko było osadzone w jego młodości, docierałaby do mnie ta książka lepiej. Ogólnie chyba nie miałam żadnego zainteresowania bohaterem w jego starszych latach. Jakoś tak po prostu niepotrzebnie xD. Najbardziej mi się podobało wykreowanie wyobrażenia Hogwartu i ogólnie "świata czarodziejów" w bezpośrednim odniesieniu do "rzeczywistości ludzkiej". Magia stanowi istotny element, ale jednak poza nią, wszystko zostaje jakby osadzone na tych samych podwalinach, nie ma żadnej utopii, wręcz są podkreślane przywary, obrzydliwości, nieczyste zagrywki, podłość itp. Jest to intrygujące, że tak lekko autorowi takie "przeniesienie" wyszło, ale jak na utwór literacki po prostu mało mi się podobało. Fujka klimat.