Dr hab. Lidia Cierpiałkowska , prof. UAM i SWPS, pracownik naukowo-dydaktyczny Instytutu Psychologii Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu oraz Wydziału Psychologii Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się na zagadnieniach psychologii klinicznej, psychopatologii i psychoterapii zaburzeń i problemów natury psychicznej. Szczególną uwagę, od strony teoretycznej i badawczej, poświęca psychologii i psychoterapii zaburzeń osobowości oraz psychologii uzależnień od środków psychoaktywnych. Jest autorką wielu prac z tego zakresu.
Najważniejsze publikacje książkowe ostatnich lat to: Alkoholizm. Małżeństwa w procesie zdrowienia ; Alkoholizm. Przyczyny - Leczenie - Profilaktyka . Pod jej redakcją (współredakcją) naukową ukazały się też takie pozycje, jak: Psychologia kliniczna i psychologia zdrowia ; Współczesna psychoanaliza. Teorie relacji z obiektem czy Psychologia zaburzeń osobowości.
Jest członkiem założycielem Ośrodka Psychoterapii i Treningów Psychologicznych funkcjonującego od 1993 roku. Była stypendystką Europejskiego Towarzystwa Analizy Transakcyjnej w latach 1991-1993. Odbywała wieloletnie szkolenia w zakresie psychosomatycznej analizy charakteru. Prowadzi szkolenia, w formie warsztatów z zakresu diagnozy i terapii zaburzeń osobowości, przeznaczone dla osób zajmujących się szeroko rozumianą pomocą psychologiczną.http://
Osoby unikające reprezentują styl interpersonalny "od ludzi" (moving away from). Według Horney (1945) osoby z tym zaburzeniem osobowości doś...
Osoby unikające reprezentują styl interpersonalny "od ludzi" (moving away from). Według Horney (1945) osoby z tym zaburzeniem osobowości doświadczają niemożliwego do zniesienia napięcia, pojawiającego się podczas obcowania z innymi ludźmi. Formę ochrony przed doświadczeniem tego uczucia stanowi celowa, świadomie wybrana samotność.
Obok każdej kategorii zaburzeń z zakresu psychopatologii ogólnej i szczegółowej pojawiają się tutaj próby genezy chorób i propozycje terapii w kontekście poszczególnych paradygmatów: biologicznego, poznawczego, psychodamicznego, uczenia się. Cierpiałkowska podkreśla, że sposób różnicowania normy od patologii w dużej mierze zależy od kontekstu kulturowego, społecznego; a zaburzonym można nazwać to zachowanie, które przynosi dyskomfort.
Bardzo akademicka pozycja. I to jest jej zaletą i wadą – w zależności jakie może być jej grono odbiorców. Książek na temat alkoholizmu i syndromu dorosłych dzieci alkoholików jest w Polsce całkiem sporo – a to z uwagi na ogromny problem jaki stanowi alkoholizm dla funkcjonowania społeczeństwa i relacji międzyludzkich. Większość z nich ma wymiar popularnonaukowy i reportażowy. Ciągle brak jest dobrych (naukowych) pozycji zbierających to zagadnienia i przygotowujących przyszłych terapeutów/ pracowników socjalnych/wychowawców młodzieży do pracy z tym problemem. Ta ma taki właśnie wymiar. Wykorzystując aparat naukowy opisuje aktualne wyniki badań na temat wpływu alkoholizmu (głównie rodziców),na możliwości przyszłego życia ich dzieci. Język jest niestety dość specyficzny i miejscami siermiężny. Mój brak aparatu naukowego nie pozwolił się cieszyć lekturom, choć wśród znawców tego zagadnienia książka ma dobrą opinię.