Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Piękna napisana historia walki trzech pokoleń łotewskich kobiet o lepsze życie. Komunistyczna rzeczywistość kontra relacje matki z córką. Ciężka, a zaraz świetna książka, którą można odczytywać na wielu płaszczyznach. Łotewska powieść przetłumaczona na kilkanaście języków, w tym nawet na japoński. Ten fakt mówi już sam za siebie! Ale do rzeczy, o czym właściwie jest ta książka. Mleko matki rozgrywa się od zakończenia drugiej wojny światowej, a skupia się na latach 70. i 80. XX wieku. Tłem akcji jest bardzo wyraźnie zarysowana rzeczywistość komunistycznej Łotewskiej SSR. Poznajemy trzy pokolenia kobiet z jednej rodziny. Ich życia pełne są rezygnacji, z mężów, ojców, marzeń, pracy, przekonań, przyjaciół, a nawet szczęścia. Głównym motywem powieści jest zaś relacja pomiędzy dwoma z nich - matką i córką. Jedna pozbawiła drugiej mleka, po to, by nie przekazać jej swojego bólu i rozpaczy. Teraz to do dziecka należy zadanie utrzymania rodzicielki przy życiu. Mocna, smutna i piękna książka. Autorka, Nora Ikstena, ukazuje beznadzieję życia w komunistycznym kraju pod sowiecką okupacją. Matka znana nam z tytułu to wydawałoby się kobieta mająca wszystko, co potrzebne do sukcesu. Wykształcenie, status społeczny - jest ona bowiem lekarką. Nie może ona jednak spełnić swoich ambicji w socjalistycznej rzeczywistości. W jej życiu pojawia się alkohol, a ona sama zostaje karnie wysłana do pracy na wsi. To tyle z jej kariery zawodowej. Od razu widać, że Mleko matki to otwarta krytyka łotewskiego komunizmu. Drugą bohaterką jest jej córka, która stara się zdobyć miłość i uznanie swojej matki. Opiekuje się nią, chce być jak najlepszym dzieckiem. Niestety, nie jest to łatwe. Trzecią ważną postacią jest też babcia, nazywana przez bohaterkę Matką matki. Ta kobieta pamięta jeszcze czasy wolnej, szczęśliwej Łotwy. Bardzo ciekawy jest sposób narracji użyty przez Norę Ikstena. Nie znajdziemy tu żadnych rozdziałów, jedynie oddzielone od siebie akapitem monologi poszczególnych kobiet. Przyznam, że z początku miałem problemy z odbiorem tego typu zabiegu artystycznego, z czasem jednak coraz ciekawej czekało mi się na lekturzę przemyśleń drugiej bohaterki. Chaos powoli zmienia się w bardzo ciekawy sposób prowadzenia fabuły. Z jednej strony otrzymujemy pełne dziecięcego szczęścia i optymizmu myśli córki, z drugiej mroczne, pachnące alkoholem i dymem papierosowym słowa matki, która nie widzi już sensu życia w socjalistycznej rzeczywistości. Mleko matki to niezwykle ciekawa lektura także pod względem podobieństw historii Łotwy do jej polskiej odpowiedniczki. Kiedy porównamy okres, gdy kraj ten znajdował się pod sowiecką okupacją, możemy się poczuć, jakbyśmy czytali o PRL-u. Umiłowanie wolności, walka o niezależność od oprawcy, jesteśmy naprawdę do siebie podobni! Bardzo dobrym dodatkiem jest kilka stron kończących książkę zapełnionych uwagami od tłumacza. Są one naprawdę fascynujące, uzupełniają treść właśnie przeczytanej powieści. Osobiście polecam korzystać z nich już w trakcie lektury, gdyż poszczególne wpisy zostały podporządkowane do konkretnych stron. Mleko matki to depresyjna i przygnębiająca książka napisana pięknym, poetyckim językiem. Przeczytanie jej wiąże się ze sporą dozą trudu, nie jest to łatwa lektura, warto jednak spróbować. Mądra, przekazująca kawał historii powieść, do której należy jednak podejść z odpowiednim nastawieniem psychicznym. Recenzja opublikowana początkowo na portalu Popbookownik.pl - https://popbookownik.pl/kiedy-corka-wychowuje-matke-mleko-matki-recenzja-ksiazki/