Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Skierowana do wąskiego grona. Specjalistyczne i dość nużące przybliżenie dwóch pojęć używanych w pismach Arystotelesa oraz polemika z różnymi tłumaczeniami i interpretacjami powiązanych fragmentów… tak jakby czytanie samego Arystotelesa nie było wystarczająco nużące ;) Pierwsza część dotycząca odpowiedzialności jest zauważalnie ciekawsza od drugiej dotyczącej sprawiedliwości. Na domowy, laicki, dyletancki użytek wystarczy przeczytać samego Arystotelesa i nie zawracać sobie głowy językowymi niuansami – arystotelesowski duch jest wyrazisty a styl jego pisania zrozumiały. Subiektywny plus jest taki, że zanotowałem sobie kilka nowych pojęć, których próżno szukać w słowniku PWN. Pozycja głównie dla akademików biegle posługujących się starożytną greką oraz pasjonatów Arystotelesa. --------------------------------------- „… czym się różni pod względem swej niezależności od woli błąd popełniony po namyśle od błędu popełnionego w gniewie? Jednego bowiem i drugiego należy się wystrzegać, zdaje się zaś, że nie mniej właściwe są naturze ludzkiej uczucia nierozumne, a tym samym i te czyny człowieka, które wypływają z gniewu i pożądania; nie ma tedy sensu nazywać ich niezależnymi od woli”. Arystotelesa „Tak też wyzdrowieć nie może chory, chociażby – co się zdarza – chorował dobrowolnie, skutkiem rozwiązłego życia i nieposłuszeństwa wobec lekarzy; kiedyś więc leżało w jego mocy nie zachorować, ale potem, gdy nie skorzystał z tej możliwości, już nie – podobnie jak ktoś, kto rzucił kamieniem, nie może go już wycofać, chociaż leżało w jego mocy rzucić kamieniem [lub nie]; gdyż przyczyna tkwiła w nim samym”. Arystoteles „Jeśli każdy jest poniekąd sprawcą swojego charakteru, to jest on też poniekąd sprawcą tego, czym mu się co wydaje”. Arystoteles