Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Czasami za dużo wszystkiego” Kolejna monografia wydana przez Eurosprintera. Wiem, że się zarzekałem przy poprzednich „nigdy więcej”, ale mam słabość do tego typu publikacji. Jak wyszło? Wizualna strona wydawnictwa, jak zwykle nienaganna. Piękna lakierowana oprawa, papier najwyższej jakości i cudowne zdjęcia. W tej kwestii wydawnictwo Eurosprinter nie zawodzi. Książka jest podzielona na dwie części, służba parowozów na terenie Niemiec i Polski. Ta pierwsza wydaje się bardziej poukładana i zawiera to co publikacja powinna zawierać. Brakuje sięgnięcia do rozkładów służbowych, żeby pokazać trasy i pociągi obsługiwane przez te parowozy na konkretnych przykładach. Czasami straszą takie sformułowania jak „zona sowiecka”, które po naszemu powinno brzmieć strefa sowiecka. Dużo gorzej jest w części przedstawiającej służbę Ty4 w naszym kraju. Autorzy zaznaczają fakt małej ilości zdjęć i tu nie można odmówić im racji. Jednak chyba jest dostęp do rozkładów służbowych, wspomnień ludzi itp. ? Brakuje pokazania przykładowych wahadeł, tras i przemieszczania się tych maszyn. Autorzy dość często „przeskakują z kwiatka na kwiatek” zajmując się innymi seriami (czasami porównując). Jest to napisane dość nieskładnie i czasami miałem wątpliwości o jaką monografię czytam. Dużo miejsca zajmują cytaty z ówczesnej prasy i dywagacje na jej podstawie. Dobrze, że autorzy usiłują polemizować z ówczesnym stanem rzeczy, gdyż to co wtedy pisano, trudno uznać za wiarygodne. Bardzo dobrym rozdziałem jest zagłębienie się w mazut i pył węglowy jako paliwo Ty4. Podsumowując, nie czyta się łatwo. Książka wybitnie dla maniaków, osoby nie związane mogą jej nie strawić. Jest lepiej w porównaniu do słynnej monografii TKt48 ale jeszcze trzeba popracować na formą przekazywania informacji. (Jakieś korektor nie związany z branżą, który by to poukładał nieco „składniej”)