Szukasz cytatów z książek Jarosław Sawic?

Cytaty z książek autora Jarosław Sawic

Jarosław Sawic

Źródło: Fot. Jarosław Wach, http://akcentpismo.pl/ludzie-akcentu/jaroslaw-sawic/

8,1/10

Pisze książki: biografia, autobiografia, pamiętnik, czasopisma

Urodzony: 1976 (data przybliżona)

Absolwent dziennikarstwa i komunikacji społecznej UMCS. Krytyk muzyczny, specjalizujący się w rocku progresywnym, fusion i folku oraz związkach literatury z muzyką. Współpracownik „Akcentu” i magazynu „Lizard”. Autor książek Bogdan Loebl. Słucham głosu serca. Rozmawia Jarosław Sawic (2015) i Budka Suflera – Memu miastu na do widzenia. Muzyka – miasto – ludzie (2017) oraz stu kilkudziesięciu tekstów (artykuły, eseje, recenzje, wywiady) publikowanych na łamach m.in. „Akcentu”, „Fragile”, „Krytyki Politycznej”, „Lizarda”, „Midrasza”, „Twojego Bluesa”. Publikował również wiersze, m.in. w „Akcencie” i „Gazecie Wyborczej”. W 2017 otrzymał Dyplom uznania województwa lubelskiego za szczególne zaangażowanie w rozwój kultury.

Wszystkie
Książki
Czasopisma

Sortuj od:

2022

Akcent 1/2022

Wacław Oszajca SJ, Jan Lewandowski

0,0 z ocen

0 czytelników 0 opinii

2022

Dodaj na półkę

2017

Budka Suflera – Memu miastu na do widzenia. Muzyka – miasto – ludzie

Jarosław Sawic

7,6 z 70 ocen

137 czytelników 18 opinii

2017

Dodaj na półkę

2015

Bogdan Loebl. Słucham głosu serca

Bogdan Loebl, Jarosław Sawic

8,6 z 7 ocen

13 czytelników 1 opinia

2015

Dodaj na półkę

Popularne cytaty autora

Cytat dnia

- W kontekście osławionego Krzyśkowego lenistwa przypomina mi się jego uniwersalny komentarz na temat pracy w studio - komentuje Zeliszewski...

- W kontekście osławionego Krzyśkowego lenistwa przypomina mi się jego uniwersalny komentarz na temat pracy w studio - komentuje Zeliszewski. - Słynny imperatyw "Krzysztofa Cugowskiego". Otóż kiedy nasze próby wchodziły w fazę pracy z wokalem, a Krzysiek do nas dołączał i zaczynaliśmy razem ćwiczyć, to po jakimś czasie zwykł był mawiać: Panowie, może już dajmy spokój, bo jeszcze się tego, kurwa, nauczymy...

Jarosław Sawic, Budka Suflera – Memu miastu na do widzenia. Muzyka – miasto – ludzie

1 osoba to lubi

[Romuald Lipko]: Począwszy od "Bogurodzicy", szliśmy do boju w towarzystwie wielkich, smętnych pieśni. Wyjątkiem był tylko raczej skoczny "M...
[Romuald Lipko]: Począwszy od "Bogurodzicy", szliśmy do boju w towarzystwie wielkich, smętnych pieśni. Wyjątkiem był tylko raczej skoczny "Mazurek Dąbrowskiego". Zresztą do dzisiaj my-Polacy nie tworzymy muzyki radosnej, a ta, która powstaje, nawiązuje do wzorców z innych kręgów kulturowych: do muzyki amerykańskiej i latynoskiej. I twórczość Budki od początku wpisywała się w tradycję zakorzenioną w rodzimych pieśniach patriotycznych i kościelnych.
Jarosław Sawic , Budka Suflera – Memu miastu na do widzenia. Muzyka – miasto – ludzie
1 osoba to lubi
[Mietek Jurecki]: I tak wygląda esencja muzyki. Ciężko się o niej opowiada, a już zupełnie bez sensu jest z niej robić wielką tajemnicę czy ...
[Mietek Jurecki]: I tak wygląda esencja muzyki. Ciężko się o niej opowiada, a już zupełnie bez sensu jest z niej robić wielką tajemnicę czy filozofię. Musisz po prostu nabyć umiejętności grania określonych dźwięków, a reszta jest wynikiem zdobytej wiedzy i wyobraźni. Potem robisz to tak, jak ci najwygodniej, jednocześnie czerpiąc z tego radość. Wtedy muzyka potrafi ci się odwdzięczyć.
Jarosław Sawic , Budka Suflera – Memu miastu na do widzenia. Muzyka – miasto – ludzie
1 osoba to lubi

Zobacz więcej cytatów

Najnowsze opinie o książkach autora

Budka Suflera – Memu miastu na do widzenia. Muzyka – miasto – ludzie Jarosław Sawic

Muminkowski

ocenił(a) na 55 lata temu

Merytorycznie ok. Językowo pełno koszmarków w postaci kwiecistych porównań i potrzeby zachwytu nawet nad totalnym gównem. Autor też niestety dał sobie wejść na głowę bo nie pisze o tym o czym muzycy Budki nie chcieli w ogóle rozmawiać... z jednej strony pomija istotne kwestie tego za co Cug wyleciał z Budki z drugiej strony nie potrafił nakłonić Urszuli, czy Borysewicza nawet na to by rzucili kilkoma obelgami w stronę swoich dawnych współpracowników. Zmarnowany potencjał i niezbyt szczera laurka.

Przeczytaj

Budka Suflera – Memu miastu na do widzenia. Muzyka – miasto – ludzie Jarosław Sawic

Bartek

ocenił(a) na 86 lata temu

Kilkadziesiąt lat historii, miliony sprzedanych płyt, wzloty i upadki - wszystko to brzmi jak przepis na nudną wtórną monografię, kojarzącą się najwyżej z pełną bolesnego znudzenia pracą nad licencjatem lub magisterką. A jednak, ta niezwykle obszerna książka to wciągająca, nurtująca opowieść, pełna szczerości i uczciwych rozliczeń, przyznawania się do błędów i wspominania ogromnych, ciągle robiących wrażenie sukcesów. Jarosław Sawic dotarł do absolutnie wszystkich uczestników historii Budki, naturalnie poza tymi, którzy na wypowiedź się nie zgodzili. Okoliczności opisał z prozatorskim zacięciem, humorystycznym biglem i obiektywizmem, co stanowi o wielkiej sile tej książki. Nie jest to muzyczna hagiografia, a raczej uczciwy, wielowymiarowy historyczny obraz. Kto choć raz zatonął w pierwszych pasażach "Cienia Wielkiej Góry", nie wierzył nigdy za rozwiązłość kobiecie zwanej "Jolką", a nieco później poszedł w "Takie Tango", powinien po tę książkę sięgnąć. Zwłaszcza jeśli (tak jak w moim przypadku) piosenki Budki są dla niego niezapomnianym elementem dzieciństwa, młodości i dojrzałej melomanii. Polecam.

Przeczytaj