Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Pogańskie życie." Ale mnie ta książka zaskoczyła! Zupełnie niepodobna do tych, które czytam na co dzień. Zaskoczyła ale pozytywnie. Opisuje ona losy Karola Desperrin'a od najmłodszych lat, który żyje razem ze swoją matką w małym wynajmowanym mieszkaniu. Już od początku można zauważyć na czym polega " pogańskie życie" tej rodziny. Chodzi tutaj głównie o matkę Karola -Adelę. Jednak i chłopak z czasem zaczyna brać z niej przykład. Bardzo szybko zostaje wydalony ze szkoły , całymi dniami nic nie robi. W końcu ucieka z domu i podejmuje włóczęgę najpierw po swoim kraju z czasem idąc coraz to dalej i wędrując do innych krajów. Co prawda Karol nie ma głowy do nauki jednak jest coś w czym jest wyjątkowy i kontrowersyjny. Zaczyna malować. Tworzy sztukę której nikt nie umie pojąć oraz zrozumieć poza nim samym. Przez swoje obrazy pokazuje ludziom swoje odczucia i emocje, dostrzegając to, na co inni zwykli ludzie nigdy by nie spojrzeli. Zatracając się w malarstwie wciąż wędruje i szuka swojego miejsca na ziemi. Robi to jednak w na prawdę nietypowy sposób. To co można bardzo łatwo dostrzec to brak jakichkolwiek zasad moralnych czy etycznych w życiu Karola oraz podejmowanie pochopnych i nieprzemyślanych, nagłych decyzji , które -z czasem- zaczynają rządzić jego życiem. Ponad to, pomimo braku większego wykształcenia potrafił on w rewelacyjny sposób wyjść z opresji. Pewne pomysły były tak oryginalne i nietypowe że niejeden człowiek w dzisiejszym świecie by na podobne nie wpadł. Chyba właśnie te momenty dostarczają czytelnikowi najwięcej frajdy i śmiechu. Samego Karola nie da się zrozumieć i przewidzieć zupełnie. Może też dlatego książka ta jest tak wciągająca. Książkę się czyta lekko i szybko. Pomimo że należy ona do "starszej" literatury ,pisana jest prostym językiem. Dzięki niej chyba częściej zacznę sięgać po starsze książki. Polecam gorąco!