Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W momencie, w którym zobaczyłam zapowiedź książki Wydawnictwa SQN „Życie na ostrzu noża” opatrzonej stwierdzeniem „najbardziej hardkorowa biografia w historii polskiego sportu” przypomniała mi się autobiografia Mike’a Tysona. Amerykański bokser powalił mnie na kolana i byłam ciekawa czy wreszcie doczekaliśmy się równie dobrej lektury o życiu polskiego pięściarza. Po przeczytaniu wspomnień Rafała Jackiewicza mogę stwierdzić, iż to prawie tak mocna autobiografia jak ta Tysona, a także jedna z lepszych sportowych książek na naszym rynku. „Krew się lała jak na filmach. Cios i krew na regale i ścianie. Na podłodze czerwona kałuża.” „Życie na ostrzu noża” to biografia, którą można podzielić na dwie części. Pierwsza połowa lektury to życie pięściarza poza boksem, pełne różnych wyskoków. Natomiast później Rafał Jackiewicz skupia się bardziej na swoich walkach, ale już nie tych ulicznych, ale odbytych w ringu. Wspomina wszystkie bokserskie pojedynki, zdradza ich kulisy, wskazuje przyczyny porażek. Pierwszą połowę książki każdy przeczyta jednym tchem, drugą bardziej docenią fani boksu. Obok całości nikt nie przejdzie obojętnie. Pasjonująca, wywołująca emocje, wciągająca. Osobista i szczera. Od początku mocna lektura. Momentami brutalna i wulgarna. Zdecydowanie jest to książka, po którą warto sięgnąć, choć to pozycja raczej dla dorosłych czytelników. „Środek ulicy robi się klatką ówczesnego lokalnego MMA…” Życie Rafała Jackiewicza opisane w książce to historia jak z gangsterskich filmów. Alkohol, bijatyki. Zadymy, kradzieże, awantury. Porwania, wyłudzenia i haracze. Jackiewicz wiódł hardkorowe życie, które omal nie skończyło się po jednej z bójek, kiedy to został dźgnięty nożem w serce. Polski pięściarz wspomina, w jakich okolicznościach doszło do tego tragicznego zdarzenia, ile dzieliło go od śmierci, a także jak udało mu się zaprzeczyć słowom ordynatora, który stwierdził, że Jackiewicz nigdy nie wróci do sportu. Historia z nożem to niewątpliwie najmocniejsza opowieść, jaką znajdziecie na kartach tej lektury. Jednak biografia Jackiewicza pełna jest mrocznych wspomnień. Pięściarz opisuje wiele swoich przygód. Rozpamiętuje konflikty z prawem, opowiada, jakie wyroki otrzymał, a także, za co go sądzono. Przyznaje, za które wykroczenie dostał największą karę. Zdradza nawet, co oznacza litera „S”, którą do dziś ma wbitą w policyjnych papierach. „Nie dali rady wciągnąć mnie we dwóch do auta, więc podbiegł trzeci i zdzielił mnie kastetem w tył głowy.” Czytając tę książkę dowiecie się skąd Rafał Jackiewicz uczył się kick boxingu, za co został po raz pierwszy zawieszony w kadrze Polski oraz jak uchylał się od służby wojskowej. Odkryjecie jak skończyła się walka, do której przystąpił na dużym kacu, w jakim celu biegał w dresie i czapce w 40 stopniowym upale, czy też, co było istotą zakładu, w którym stawką było ponad 50 tysięcy złotych. Pięściarz wspomina, co powiedział trenerowi, kiedy skręcił kolano grając w piłkę, z której zgodnie z ustaleniami miał całkowicie zrezygnować. Wyjaśnia, dlaczego zdecydował się postawić na sport, choć ta decyzja wiązała się z porzuceniem wszystkiego, czym wcześniej żył – z melanżem i awanturami na czele. Natomiast w wywiadzie, który znajduje się na końcu lektury ujawnia, czego żałuje, a czego się boi. Zdradza także czy czuje się spełniony, choć wie, że mógł osiągnąć więcej. „Kiedy stanąłem w ringu, poczułem jakbym znów wzniósł się ponad ziemię.” Rafał Jackiewicz często wspomina swoją żmudną, nieustanną walkę ze zbędnymi kilogramami, aby na czas ważenia przed walkami osiągnąć limit wagi. Czytając te historie przekonacie się, jakim fizycznym katuszom musiał poddawać swój organizm, jakie pomysły i metody stosował, a także jak wielką determinacją się wtedy wykazywał. Wspomina, w jaki sposób w krótkim czasie pozbywał się nadwagi, a także zdradza, co zwykle robił tuż po oficjalnym ważeniu. „Znów zostałem mistrzem świata jeszcze przed walką i to mnie zgubiło.” Po lekturze książki Rafała Jackiewicza mogę stwierdzić, iż to faktycznie „autobiografia jak nokaut”. Historie z życia pięściarza naprawdę mogą człowieka powalić. „Życie na ostrzu noża” to książka dla miłośników dobrych autobiografii. Polecam bez cienia wątpliwości. http://floatemnabramke.blog.onet.pl/