Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W sierpniu ubiegłego roku zostałam obdarowana przez blogową koleżankę Basię jej autorskim tomikiem wierszy zatytułowanym „Między słowem a ciszą”. Nie będę ukrywać, że bardzo ucieszył mnie ten gest, wszak z poezją Basi spotkałam się na prowadzonym przez nią blogu i muszę przyznać, że za każdym razem jestem zachwycona pięknem doboru przez nią słów do danego wiersza. Poezja Basi żyje, a za razem wymaga zastanowienia się nad pewnymi rzeczami, sytuacjami, zjawiskami. Książkę wzięłam z radością do moich rąk i w miarę systematycznie zaczęłam ją czytać. Z każdego jej wiersza, z każdej strofy bije życiowa prawda, zaś skromna, biedna wioska nieopodal Tarnowa zachwyca swoim pięknem. Tak, jak przed laty Kochanowski pisał w jednym ze swoich wierszy „Wsi spokojna, wsi wesoła”, tak teraz Basia potwierdza to stwierdzenie na łamach napisanych przez siebie słów. W jej wierszach, oprócz motywu wiejskiego, przejawia się także motyw religijny. Basia „zaprasza” nas do swojego parafialnego kościoła, pokazuje piękno niepozornych, przydrożnych kapliczek, w przepięknych słowach opisuje święta oraz tradycje obchodzone w trakcie roku liturgicznego. Trzeci motyw, jaki można zobaczyć w wierszach Basi, to motyw życia codziennego. Któż lepiej nie opowie o rodzinie, macierzyństwie, pracy w ukochanej, wiejskiej szkole, niż ten, dla kogo te wartości są wyznacznikiem życia? Może dlatego napisane przez nią słowa brzmią niesamowicie autentycznie i szczerze. Książkę czytało mi się bardzo przyjemnie. Może dlatego, że już trochę poznałam Basię i jej życie z radością śledząc jej bloga, na którym co rusz pojawia się nowy wiersz okraszony przecudnymi zdjęciami? Bardzo często wracam zaś do tych, które są bliskie mojemu sercu, a jest ich niemało. Wydanie książkowe daje akurat tą możliwość, że można coś zaznaczyć i potem do tego wrócić. Basiu, jeszcze raz dziękuję za tak piękną nagrodę.